Marinus Ros

Als het enigszins kan liever elders eerst voorzaaien, later dan de wand vullen. Nog enkele suggesties als ze al niet genoemd zijn: grove bieslook, bonenkruid, witbloemige (corsicaanse) fijne bieslook en de kleine Oost-Indische kers om er wat kleur in te brengen, citroentijm heb je ook in bonte kleuren. Keuze genoeg dus. Is er trouwens iemand die zo'n wand al ettelijke jaren in gebruik heeft?

Het is wel degelijk meeldauw. Rozemarijn is daar normaliter niet gevoelig voor maar als de omstandigheden er zich goed voor lenen dan slaat meeldauw toch toe. Dat kan door een besmetting van bij de kweker maar dat is eerder zeldzaam. Ik leg even uit: Als rozemarijn te warm en te vochtig staat verzwakt de plant snel, dat kan onder glas in een kas gebeuren of in een huiskamer b.v. Rozemarijn moet echt wel in open lucht staan en zoniet dan liever fris en goed verlucht. Nu is dit geen reden tot paniek, je kan de zieke rozemarijn snoeien tot je geen meeldauw meer op de takjes en blaadjes ziet en gelijk op een geschiktere plaats zetten. Bijkomend merk ik vaak dat men de neiging heeft rozemarijn veel te vaak en te overvloedig te begieten en bij te voeden. Niet doen. Als ie dorst heeft merk je het wel en dan ben je beter af met een keertje flink begieten en hem dan rustig laten staan. Rozemarijn wortelt fijn en diep en kan je een beetje als een mediterraanse cactus beschouwen. Zeker als je de grond omheen de plant mulcht met kalkrijke kiezel hoef je je geen zorgen te maken. Meststoffen haalt ie zelf wel uit de bodem en zelfs met de meest schrale potgrond is hij jaren zoet. Dus geen voorbemeste potgrond gebruiken, is niet goed voor dit soort plant. Teveel aan vocht rond het wortelstel en te rijke voeding is fataal. Liever kalk (liefst fossiele zeewier/schaaldier kalk) toedienen dan al te rijke messtoffen. Zeker als die van het snelle type zijn kan dat fataal zijn. Als je hem uitplant zorg dan dat er enkele cm dieper dan de pot hoog is een laag kiezel ligt of oude potscherven (whatever) zodat er geen staand vocht kan optreden want daar houdt hij absoluut niet van. Sclerotienrot is dan niet ver af en da's een stuk lastiger te bekampen dan meeldauw. Ook nooit bestuiven en liever de potgrond begieten dan het blad. Rozemarijn is best een taaie plant maar je laat hem liever met rust. Om de twee jaar een goede snoei en je houdt tientallen jaren lang een mooie struik. Tot slot, nooit meer dan 5 rozemarijnen per m2 en zelfs dat is voor de grotere soorten al te veel. Rozemarijn is een solitair en heeft liever geen gezelschap in zijn directe omgeving. Ook geen schaduw van overhangende struiken of bomen. Volle zon en graag enigszins beschut tegen te felle wind. En niet omwille van de sport verpotten, daar herstelt hij lastig van. Kortom, leer alles af wat je bij een doordeweekse kamerplant zou doen en laat de rozemarijn zich maar alleen uit de slag slaan. Genieten van zijn schitterende bloei en zijn aromatisch blad is alles wat je moet doen. Meer mag het liever niet zijn... Zo ziet een gezonde rozemarijn er uit: (dit is de standaard officinalis, geen varieteit)

Dat denk ik niet. Ten eerste is het daar nu veel te koud en vochtig voor en ten tweede is melisse daar echt niet gevoelig voor. Nu ja, controleren schaadt natuurlijk niet.

Dat denk ik ook. Mogelijks staat de melisse in te zure grond.

Dat is inderdaad Mentha Spicata (en zo te zien staat hij nog niet zo lang uitgeplant?). De klassieker die je nagenoeg in elke grootwarenhuisketen vindt. Munt vermeerderen gaat, vind ik, makkelijkst door de wortels te scheuren. Elk stukje met een wortelknoopje (rhizoom) maakt kans om een nieuwe plant te worden. Veel makkelijker om vermeerderen dan munt ga je niet zo snel vinden.....

Je hebt tegenwoordig ook melisse met goud (nou ja, geel) kleurig blad en ook bonte kweekvormen. Soms vind je in tuincentra al wel eens planten die er tussen in zitten (mossel noch vis dus) en die vertonen dan zo'n mix van beide soorten. Is het toch dat niet dan staat ie misschien iets te droog? Overigens is citroenmelisse, zoals vele kruiden, niet makkelijk onderhevig aan ziektes dus ik zou er niet wakker van liggen.

Zuurgraad/zuurtegraad wordt uitgedruk in pH (Potentie/kracht van een vrij waterstofion in een waterige oplossing zeg maar). Een neutrale waarde bij kamertemperatuur gemeten is pH 7. Zuur is lager dan 7, alcalisch is hoger dan 7. Door mulchen met houtafval wordt de zuurgraad lager en dus de bodem zuurder. Omgekeerd, door toevoeging van kalkhoudende stoffen (je kan ook met kalksteenslag mulchen b.v.) wordt de zuurgraad hoger, de pH waarde stijgt boven de 7 uit.

Da's fijn. Weet je, tot een jaar of twee geleden dacht ik ook dat er enkel maar groene was. En dan kwam die rode (geen smaakverschil of toch niet noemenswaardig denk ik) en dan kwamen er ineens via een tip van een medeliefhebber al die andere soorten. WOW Niet alleen zeer verassende smaken, er zijn er ook bij die schitterend bloeien en daar maar mee ophouden als de vorst hun om de oren slaat. Vaak een stuk robuuster dan de klassieke genovese ook. Met die kleinbladige Italiaanse weet ik eigenlijk niks aan te vangen. Je moet er al heel veel hebben om er pesto of pistou van te maken (daar wordt ie namelijk voor gebruikt) en om er nu enkele blaadjes van te plukken lijkt me ook je dat niet want daarvoor zijn ze dan weer te klein. Wel eens iets anders uiteraard die kleine maar als er iemand geniale keukenideeen heeft? Succes met de Thai, he!

Wat ik vooral bedoelde is dat het dan kiezen wordt tussen zaad en rijke oogst. Toppen stimuleert de bladvorming en dat het zaad rjip genoeg wordt om kiemkrachtig te zijn wist ik eigenlijk niet. Ik heb het dan wel over planten die je buiten in volle grond hebt staan. Onder glas kan altijd meer uiteraard.

Ik heb deze winter enkele potten met munt gewoon laten buiten staan. Ze zijn er terug doorgekomen maar hebben wel een groeiachterstand tegenover de potten die ik voor de winter gewoon in de grond heb gestopt. Misschien een idee voor mensen zonder kas of weinig frisse ruimte binnenshuis, dat in de grond stoppen van potten?

Ja, aan de bloemen heb je niks en aan het zaad eigenlijk ook al niet want ik denk niet dat het de kans krijgt zich voldoende te ontwikkelen. Wek heb ik al eens een kaneelbasilicum gehad die zich spontaan heeft uitgezaaid in de tuin (nu ja, 1 plantje). Goed te zien dat bij VDW ook zaad hebben van minder gekende basilicumsoorten. Hebben jullie overigens goede ervaringen met die roodbruine soorten zoals de Opal en Rubin? Ik vind dat namelijk nogal lastige klanten: vrij zwak meestal en als er dan toch overleven moet je goed opletten of de slakken zijn er mee weg...

Het gaat hem om: het is een vaste plant DUS is ze winterhard. Dat klopt dus niet.

Er zijn oneindig veel vaste planten die ins ons klimaat niet winterhard zijn.... M.a.w. vaste planten zijn niet noodzakelijkerwijs winterhard en vice versa.

Lijkt me inderdaad een goed plan. Zoek ook even naar de nog niet zichtbare uitlopertjes en snoei daar ook maar gerust de koppen van weg. Munt is een stevige plant die zich vrij makkelijk herstelt. Komt wel goed allemaal.

Dat lijkt me geen dopluis maar wat men "roest" noemt. Het is een typische muntziekte die de bladeren en stengels van binnen uit aantast. Een paddestoel (schimmel) die kan ontstaan als je planten bewaterd worden van bovenaf in volle zon of s'avonds b.v. Het enige wat kan helpen is de plant terugsnoeien tot op de bodem, alle weggesnoeide spul en afgevallen blad verwijderen en wachten tot de munt weer opkomt. Men gaat er van uit dat de schimmel zich niet in het ondergrondse deel van de plant bevindt wat ik alleen maar kan bevestigen. Naar mijn ervaring komt de schimmel makkelijker voor bij planten in pot dan bij planten in volle grond maar da's bij ziektes wel vaker het geval. Ik verpot de zieke plant gewoonlijk ook (als volle grond geen optie is) als ik het merk en tot nu toe zijn ze er altijd weer gezond uit gekomen. Vermoedelijk staan je planten nog niet buiten en heeft de ziekte zich achter glas ontwikkeld? Ik vraag het maar omdat bij het huidige weer de ziekte zich door de lage temperatuur niet kan ontwikkelen.

Een volwassen, flink uit de kluiten gewassen plant (da's dan swel de klassieke genovese, he) geeft ongeveer 40 a 60g blad, schat ik zo. 250g spinazieblad is ook al een hele hoop dus ik denk dat er voor je pesto heel wat plantjes gaan sneuvelen, Jeanne.

Volkomen mee eeens. Hoe meer bladgroen hoe sneller de verdamping van vocht. Dus, of je zet je breedbladige basilicum in volle zon en zorgt dat ie vochtig genoeg blijft of je laat het zonlicht wat filteren door hem in gezelschap van omringende planten te plaatsen die voor wat koelte zorgen. Ook in de natuur ga je nooit basilicum aantreffen op de schrale, zonovergoten plekken waar tijm, rozemarijn en lavendel e.d. goed gedijen. Overigens vertelt de bladvorm en bladkleur al veel over de eigenschappen (heelkundig vaak) van vele kruiden....

Kruiden is wel een zeer breed begrip. Best kijk je eerst welke kruiden je zoal wenst in je tuin. Vervolgens kan je nagaan of navragen wat de specifieke behoeften van elk kruid zijn: bodem, zon e.d. In geen geval is het zo dat je alle kruiden onder de zelfde noemer kan stoppen.

Nooit eerder gezien of van gehoord. Staat blijkbaar op de rode lijst van zeldzame wilde planten. Familie van de roos en bij uitbreiding dus ook van de appelaar en dat zie je aan de bloeiwijze. Vind hem wel mooi en als die knolletjes dan ook nog naar appel smaken ben ik verkocht. Zaaien maar Geedee.

Toch een kruipertje dus. Dat de takken afhangen komt gewoon omdat hij in een pot staat. De jouwe ziet er uit als de "Capri". Geen schrik hebben om de moederplant in juni eens terug te snoeien, wordt ze mooi vol van en sterk.

Dat is zeker goed mogelijk. Heb je al eens de Ph-waarde van de bodem laten onderzoeken?

Ben je zeker dat het een kruipende is? Volgens mij is het een opgaande met golvende takken, die heb je dus ook maar daar wordt in de latijnse benaming geen onderscheid in gemaakt. Enkele jaren geleden heb ik ook voor de lol rozemarijn gezaaid en inderdaad, bijzonder flauwe opkomst. Later ook buiten in volle grond gezet. Toen ging de felle winter van 2008 er overheen en was het eind verhaal. Ik waag nog wel eens een keer als ik ooit eens zaad vind van iets anders dan gewone rozemarijn (eens niet de standaard Officinalis, bedoel ik). Ondertussen weet ik dat je die zaailingen beter in de kas houdt tot ze flinke planten zijn (echt in de woonkamer voelt ie zich ook niet lekker). Dan pas een jaartje buiten in pot, in de winter weer binnen en dan eerst denken aan in volle grond zetten. Hoedanook in de winter op een of andere manier beschutten. Ook is rozemarijn een solitaire plant, als je dus verpot geef je liefst elk plantje zijn eigen pot zoniet gaan ze in concurrentie tot er eentje het loodje legt. Overigens is alles wat je in de handel aan zaad vind "Officinalis", er zijn maar enkele nevensoorten die voor zover ik weet niet worden gekweekt. Af en toe vind je per toeval eens in de supermarkt of op de gewone markt een "Officinalis" rozemarijn die een varieteit is. Iets waar je vaak pas achteraf achter komt want als ze pas uit de kwekerij komen zien ze er meestal allemaal krek hetzelfde uit. Je moet al ietwat kenner zijn om al die (honderden) "Officinalis" varianten uit elkaar te houden....

Als je uitlopers bovengronds hebt heb je zeker al flink wortel onder de grond ook. Ik schat dat munt tot zo'n 30 cm diep wortelt. En het zijn er flink wat. Laat je de munt in een pot staan en je haalt die er dan na een tijdje uit dan zie je niks anders als witte wortels die als een dolle man tegen de wand van de pot heen draaien. Laat je munt de vrije loop en je wil daar op een dag vanaf, ben je jaren later nog bezig met munt uitgraven....

Sorry, had dit niet eerder gemerkt.... Klopt helemaal. Als de Ph waarde te laag is (zeg maar een stuk onder neutraal, zurig dus) en je bodem is rijk aan voedingstoffen dan verbranden de worteltippen van je plant en kan hij dus geen voedingstoffen opnemen. Staat de plant te lang nat gaat het worstelgestel verrotten en heb je ook daar een probleem (typisch voor klei en leemstreken) . Als een rozemarijn dorst heeft merk dat je snel, dan laat ie het kopje hangen; de topjes gaan dan knikken. Rozemarijn, lavendel e.d. wortelen eerder flink diep dan breed. Je wil dus liver een hoge pot dan een brede. Breng op de bodem een laag kiezel of grof rivierzand (wat is niet zo belangrijk, de bedoeling is om geen staand nat onderin te hebben) aan zodat er geen water kan blijven staan. Zeker niet in een schoteltje zetten. Wat de grond zelf betreft, ideaal is een mengsel van 2/3 gewone fijne potgrond/bladgrond (geen turf!) en 1/3 grof zand (denk aan grof aquariumzand of fijne kiezel*) met eventueel wat fijngemalen boomschors en een handvol fossiele kalk (op basis van fossiele coccolieten (schaaldiertjes en dergelijke)) of bij gebrek gewone kalkkorrel. Graag dek ik dat dan af met een laagje kiezel, dat gaat verdamping tegen, houdt onkruid op afstand en is vaak ook kalkhoudend dus houdt het je bodem alkalisch. Bovendien beschermt die mulchlaag ook tegen al te felle temperatuurschommelingen, zeker in volle grond. Kies voor je pot liever een stenen pot (gebakken klei) dan een kunststoffen ding omwille van dezelfde redenen als de kiezellaag. Verder verpot je rozemarijn enkel en alleen als het moet, het wortelgestel is dermate fijn vertakt en gevoelig dat het een jaar kan duren voor ie er van herstelt. Om het wortelgestel te stimuleren (ten koste van de bladgroei maar who cares) kan je een handje zwavelkorrel aan de toplaag toevoegen. Dat vind je beslist wel in de "betere tuincentra". Bij zulke planten is het wortelgestel van levensbelang, van de photosynthese via bladgroen moeten ze het echt niet hebben. * Zelf haal ik dat bij de handel in bouwmaterialen. Heb je geluk en hebben ze grof rijnzand met wat zeeschelpen in dan is dit je het van het voor rozemarijn. Het zijn immers planten die langs de mediterrane kustlijn voorkomen en die schelpjes geven bij elke bewatering wat kalk af wat de Ph waarde constant houdt. Overigens ik heb ik dit jaar meer kruipende rozemarijn in volle grond gezet omdat die, ook al is die in se vorstgevoeliger, veel makkelijker mooi is af te dekken dan een rozemarijn van meer dan een meter hoog.

Het is wel degelijk wilgenroosje (Epilobium huppeldepup) wat jij op je eerste foto hebt staan. Als het plantje opgroeit wordt het blad feller groen en spitser van vorm. Hier komen er ook elk jaar tientallen binnenwaaien omdat er op een km of zo een flink aantal staat langs de rand van een loofbos en de Jeker (een lokaal riviertje dat hier in het Frans Geer noemt en waar ik dus na jaren onwetendheid achter ben dat het dus niks anders als die Jeker is. Je zal maar in een meertalig landje wonen.... ). Het is trouwens ook een kruid dat in de plantengeneeskunde wordt gebruikt; urinewegen, dacht ik. One down, nu Hans nog.... EDIT: Hmmm....Had er beter aan gedaan om eerst toch alles te doorlezen. Dat jouw foto wilgenroosje was wist je dus al.