Marinus Ros

Dat beloofd.... Ben ook bezig om alle munt die in potten stond in volle grond uit te zetten omdat de potten eigenlijk niet groot (breed) genoeg zijn voor munt. Ideaal zou een pot zijn met grote diameter en tegelijk vrij ondiep maar of dat bestaat? Nu had ik gedacht om stukken van +/- 40cm hoog van een grote plastic pijp te laten zagen (zeg maar ongeveer een 80cm doormeter) en dat rondom de munt aan te brengen. Als ik dat vind zou dat dan moeten verhinderen dat de munt al te veel uitbreekt zodat ook niet al de verschillende soorten door elkaar heen gaan lopen. Sommige varieteiten haal je met het blote oog gewoon niet uit elkaar. Goed idee of?

Yep. Hier staat ook al een handvol te groeien. Die hebben duidelijk geen last ondervonden van de vorst. Weet er overigens iemand of er, behoudens de kleur dan, enig verschil is tussen de geel- en de oranje kleurige goudsbloemen?

Hoi, Wordt ook wel gembermunt of edelmunt genoemd. Ook salie wordt al eens in de volksmond palingkruid genoemd en ook als dusdanig in het gerecht gebruikt.Sommigen vervangen deze muntsoort dan weer door origano om paling in 't groen te bereiden. (Merkwaardig als je weet dat origano zijn smaal totaal verliest als je het mee laat koken, broodje aap volgens mij) Je zou kunnen stellen dat palingkruid eigenlijk niet bestaat, voor de een is het dit, voor de ander dan weer dat maar ik ben geneigd om het bij deze muntsoort te houden. Mentha gentilis hoedanook als palingkruid verkocht. De toevoeging "Variegata" wijst op het bonte blad. Geen idee of er nu een verschil in smaak is tussen beide. Ik heb de gewone staan die me overigens ook als palingkruid is verkocht. Vermoedelijk wordt dit door sommige chefs aan paling in 't groen toegevoegd, ik kan me moeilijk voorstellen dat al dat "groen" enkel en alleen die munt zou zijn ? Ook deze munt staat graag op kalkrijke, vochtige doch goed doorlaatbare, rijke bodem. Als ik me goed herinner hebben de blaadjes een frisse smaak maar niet echt uitgesproken pepermuntachtig zoals sommige andere muntsoorten. Overigens wordt ie best wel 80 cm hoog en woekeren doet ie ook als de beste als ie het naar zijn zin heeft.

Steentijm kan topt 40 a 45 cm hoog worden en neigt tot woekeren. Allerlei minder bekende tijmsoorten kan je vinden bij Bastin.nl (Daar bestel ik ook wel wat gezien het enorme sortiment). Er zijn wellicht nog adressen in NL waar ik geen weet van heb....

Als je een P9 potje uitplant kan dat bij sommige soorten op een seizoen al verdrievoudigen. Heeft het niet veel ruimte dan blijft het gewoon wat kleiner of ze gaan wat boller staan. Sommige van die tijmsoorten dek je bij strenge winter best wat af. Tegen de huismuur aan zal dat echter wel geen punt zijn. Zelf gebruik ik daar witte kiezel voor daar houden die tijmpjes van en het zorgt voor een mooi contrast met de plantjes. @Rantje: Graag gedaan.

Serpolet aka Wilde Tijm misschien?

Rantje, Alle losse zandgrond is goed maar niks met turf erin, dus ook geen stek&zaaigrond want dat is ook turf. Tijmsoorten die je vrij makkelijk in tuincentra aantreft zijn Doone Valley, Citriodorus Bertram Anderson en zeer mooi maar wat moeiljker te vinden zijn alle "Praecox" varieteiten: Creeping Red, Coccineus, Purple Beauty enz. Allemaal schitterend bloeiende bodembedekkers waar je geen omkijken naar hebt. Overigens is steentijm geen tijm maar een soort op zich met enkele cultivars (Calamintha nepeta enz.) die trouwens eerder naar munt ruikt dan naar tijm.... ( Praecox Coccineus) (Praecox Purple Beauty) ( Praecox Albiflorus) (Doone Valley)

Een laagje potaarde eroverheen zou niet mis zijn. Da's van dat grauwgrijs cementzand vermoed ik? Ideaal zou kruiptijm of woltijm zijn, die wordt maar een cm of vijf hoog. Citroen- en gewone keukentijm gaan tot zo'n dertig cm. Het geultje is goed afgewaterd?

Tijm of vetplantjes hebben nauwelijks grond nodig. Voor de bemesting zorgt al iemand, zie ik....

Vaak is een gebrek aan wortelruimte de oorzaak van vergelend blad. Nu zie ik dat bij rozemarijn wel vaker ook al staat ie met ruimte zat in de volle grond. Het kan gewoon afstervend blad zijn dat door het plantje wordt afgestoten of de tipjes verbrand door te plots fel licht (minder waarschijnlijk). Niet iets om van wakker te liggen. Meeldauw komt zelden voor bij rozemarijn maar kan wel als de bodem te rijk is aan voedingsstoffen en te vochtig ook. Als het echt om meeldauw gaat zou ik de plant buiten zetten en de meest aangetaste takjes terugsnoeien.

Droogmachine: Is dat niet gewoon een warme ijskast?

@Indy, Om rozemarijn te stekken wacht je best toch nog tot er overal weer wat meer leven in zit. Zeg maar eind mei als het goed is. Origano, tenminste alle soorten die ik hier heb, heeft hier absoluut niks afgezien van de kale vrieskou. Is zelfs niet eens afgedekt geweest en toch is het weer een van de eerste kruiden die weer tot leven is gekomen. Wat ik aan origano heb zijn, naast de klassieke wilde, vooral cultivars die ook in de keuken dienst doen: Spicy, Compact, Aureus en dies meer. De tijmpjes herstellen zich ook goed maar nagenoeg alle rozemarijn die vorig jaar is in volle grond gezet is of het hoekje om of heeft heel wat vriesschade opgelopen. Tegen dat dat allemaal weer hersteld is staat de herfst alweer voor de deur, vrees ik. Maar goed, het is niet anders en dan is dat weer een goed excuus om eens wat andere rozemarijnsoorten uit te zetten.... Zo dacht ik aan de kruipende soorten, die zijn dan wel vorstgevoeliger maar laten zich anderzijds ook veel makkelijk met vliesdoek afdekken.

Enkele rozemarijnen die echt geen spatje groen meer vertonen heb ik flink terugesnoeid met het idee in het achterhoofd: baat het niet dan schaadt het niet. Er staan er nog enkele waar hier daar nog wat groen blad is te zien en die laat ik voorlopig met rust. Zolang er risico bestaat op nachtvorst blijft dit soort zaken snoeien gewoon riskant dus maar even geduld oefenen.

Klopt. Alleen oogt het voor geen meter als ze met de blaadjes tegen de grond hangen. Niet dat je de naaktslakken daarover zal horen klagen....

Vorig jaar op de lokale markt enkele Genovese gekocht die een stuk compacter zijn dan die typische sprieten die alle kanten op vallen van zodra je het plastic hoesje weghaalt. Die plantjes blijken een recente teelsoort te zijn en het moet gezegd dat ze het heel goed hebben gedaan in de volle grond. Ze werden iets minder hoog dan de gekende soort maar net hetzelfde blad en smaak en lekker stevig van stengel. Beetje gelijkaardig verhaal als de wilde marjolein en de compacte variant in wezen; alles hetzelfde alleen kleiner van hoogte makkelijker rechtopgaand nog.

Lavendel wortelt diep en heeft een kalkrijke bodem nodig. Als je bij meststof kalk voegt dan heeft die plant daar niks aan want de kalk breekt dat grotendeels af. Bovendien geeft die messtof zijn voedingselementen te snel af wat eerder schadelijk dan goed is voor dit soort planten. Als je door het Zuiden van Frankrijk trekt zie je daar lavendelvelden waar de planten net zo zijn aangeplant als wij hier de aardappelen uitzetten. Alleen is daar de grond te arm, te droog en te kalkrijk voor die aardappel, lavenndel en tijm daarentegen gedijen onder die omstandigheden prima maar gaan dan weer roemloos ten onder in het aardappelveld...

Vorig jarig had ik o.a. kaneelbasilicum in een pot staan naast de border. Die heeft zich spontaan uitgezaaid in de border zelf.... Toen de temperatuur onder de vijf graden zakte was de zaailing wel meteen het hoekje om.... Maar goed, je mag niet teveel verwachten uiteraard. Overigens lijken die wat meer exotische soorten (kaneel, citroen, subja en zo) best een stuk robuster dan wat er zo doorgaans in de supermarkt wordt aangeboden. Zaaien doe ik niet meer, duurt te lang en tegen dat ie in de tuin goed en wel is aangeslagen (hangt een beetje af van het soort "zomer" we hebben) kan je hem weer opdelven want de herfst staat voor de deur....

Er zijn er nogal wat maar of het altijd gaat lukken blijft nog de vraag. Enkele voorbeelden van meerjarige: Griekse basilicum, Thaise, Kaneel, Citroen, African Blue, Green en Purple Ruffles.

Als je het niet erg vind kom ik nog even terug op je stippelaar. Ik heb als experiment kort na je bericht een rozemarijn (een Capri maar dat terzijde) binnenshuis gehaald (in de woonkamer), in pot gezet met een mengsel van potaarde (met dat vervloekte toevoegsel aan meststof en wat dan doorgaat als "Universele potgrond", weet je wel), grof zand en afgetopt met wat witte kiezel. Met opzet heb ik dan wat voedsel (organisch spul speciaal voor kruiden) en zwavel (om sneller te doen inwortelen) toegevoegd. Nog een flinke scheut water en dan de pot dicht bij de verwarming op een bankje gezet. Groeide wel flink vond ik zo. Toen ik na enkele weken die frele uitlopers eens van dichtbij ging bekijken en... jawel: witte stippen tot zelfs helemaal wit blad. Meeldauw dus. Nu heb ik die takjes allemaal teruggesnoeid en da's , o ironie, tot ongeveer van waar ze vertrokken waren. Een van de volgende dagen laat ik hem enkele weken in de koele hal acclimatiseren en in april terug de tuin in. Wellicht in eerste instantie nog met een vliesdoek hoedje over zijn kop.... Zo zie je maar dat rozemarijn vaak net het tegenovergestelde doet dan wat je van een modale kamerplant zou verwachten.

Als je je lavendel eens vergeet te snoeien na de bloei er de kans groot dat je het jaar nadien vanzelf jaarlingen hebt. Athans, de gewone. Die is overigens goed vorstbestendig tot mijn aangename verrassing. Mijn zaailingen hebben overigens de hele winter buiten gestaan onder een enkele lagen vliesdoek. Dat heb ik enkele dagen geleden weggehaald en alles ziet er prima uit. Ik denk ook dat je de jonkies beter op een wat koudere plek laat staan. Veel omkijken heb je naar lavandel hoedanook toch niet.

Die soorten met purperen blad zijn vaak lastiger te zaaien (of uitpoten) dan de meer typische groene zoals de genovese. De laatste jaren zijn er wel wat cultivars bijgekomen die wat makkelijker zijn (zoals "Purple Ruffles") maar toch… Wel mooi en moeilijk heeft uiteraard dat extraatje aantrekkingskracht, he. Er zijn er ook enkele die meerderjarig zijn als je ze in de winter binnenhaalt, sommige hou je voor de weelderige bloei alleen al.

Je kan er donder op zeggen dat het lobbyen van de bietenkwekers (en alles wat er aan vasthangt) er wel degelijk mee te maken heeft dat stevia hier zo lang is afgehouden. Waar de klassieke suikers te duur zijn (derde wereld landen bv) wordt zelfs door de grootste frisdrankfabrikanten (gekend merk in gedachte) suiker door stevia extracten vervangen. En da's beslist veel gezonder toe. Je kan zo nog een heel eindje verder spitten over hoe overheden de bevolking een rad voor ogen houden maar dat is nu niet aan de orde. Overigens heb ik ook een vraachie: hoeveel plantjes zijn er nodig voor de "suikerbehoefte" van een klein gezin, 3 a 4 personen ? Ciao,

Compost toevoegen is eigenlijk geen goed idee en totaal onnodig voor lavendel en consoorten. Kalk mag graag tenzij voor kuiflavendels.

Er is zand en er is...zand. Het grote probleem met kleigrond is het gebrek aan waterdoorlaatbaarheid (lekker lang woord dat). Dat kan je dus op een aantal manieren verbeteren. Als je zand vermengt dan wel zo grof mogelijk, rijnzand bv, maar ook kiezel en fijn grind is prima. Is het bovendien nog kalkhoudend zoals dolomietsplit, des te beter. Ook de bodem van je putje waar de plant komt mag een flinke laag steengruis krijgen om de doorlaatbaarheid te verbeteren. Stoort het niet om je plant wat hoger te laten komen (boven de grondlaag, zeg maar) door ze (zoals de man met de stijve gieter al aangaf) ze op een terp/bute te plaatsen dan wordt dat zeer geapprecieerd door je lavendel (en eigenlijk het gros van het mediterraanse kruidenspul). Alleen verzakt dit vaak na enkele jaren door de regenval dus af en toe terug wat opbouwen.

De Umbellatum (ook bekend als Ster van Betlehem, 11 uur vrouwtje, graslelie ) is in ieder geval wel degelijk giftig (kunnen een koe omleggen) en ook de andere varianten bevatten alkaloiden. De Ornitoghalum is overigens familie van de Hyacinthen. Enkel de Pyrenaicum, de bosasperges waarvan hier sprake zijn wel eetbaar. Echt lekker vind ik ze trouwens niet maar dat terzijde.