roeier

Dat is ook mogelijk, dat het een F1 was. Als je zaad koopt, blijkt heel bij veel zaad F1 te staan, dat betekent dat het een kruising is. Als je daar zaad van overhoudt, weet je ook absoluut niet wat voor genen gaan overheersen bij de nakomelingen.

Ik had 2 doorgeschoten preitjes staan. De eerste had dus een bolletje, vandaag even bij de andere gekeken, en ja hoor, die ook. Een veel groter bolletje zelfs, zo te zien: Het zou me niet verbazen als dit eerder regel dan uitzondering is; dat het gewoon in de aard van de Allium familie zit om bolletjes te maken, en dat we de prei voor iets anders telen, maar dat als we dit gewas even op z'n beloop laten er gewoon weer bolletjes komen. Daar vanuit gaande, heb ik me zitten bedenken hoe je nou voordeel uit deze eigenschap zou kunnen trekken. Als idee ben ik op dit teelt idee gekomen: Zaai prei nu, dus in de nazomer, met het oog op bloei volgend voorjaar/zomer. Eventueel in de bloementuin, want het zijn best mooie bloemen. Later in het jaar heb je dan die uitjes, die volgens mij zeker voor de inmaak heel geschikt zouden zijn. Daar zou ik dan een deel van oogsten en de rest kan opnieuw uitgezaaid worden. Zo laat je de prei zich dus half verwilderen - de prei als loof wordt opgeofferd, maar je krijgt er bloemen en uitjes voor terug. Ik ga zelf in elk geval proberen of dit werkt, en of ik dit de moeite waard vind.

Onmogelijk met zekerheid te stellen, eigenlijk. Je kent de moederplant, want daar heb je de zaadjes vandaan, maar waar het bijtje precies het stuifmeel vandaan heeft gehaald, tsja... Het zou een andere Maxima moeten zijn. Courgettes en sierkalebassen zijn allemaal Pepo, dacht ik, en zo'n kruisbestuiving is normaal niet mogelijk. Maar de Maxima ondersoort is ook heel groot. Wat je nu hebt is trouwens nog lang niet rijp, en een verkleuring richting oranje is nog wel mogelijk. Gewoon laten afrijpen, en eerst een stukje rauw proeven alvorens te bereiden. Als het niet lekker is, dan niet eten. Ik zal zelf trouwens dit najaar ook vooral hybride pompoenen oogsten. Moeder was een Buttercup, maar geen van de nakomelingen lijkt precies op moeder. Bij sommigen lijkt de vader zo'n Hokkaido te zijn geweest, bij anderen zie ik er iets van een Turkse Muts in. Ja, helaas gaat dat kruisen erg makkelijk.

Ik denk dat het gewoon in het genetische materiaal zit. Knoflook, prei, oerprei; het is allemaal aan elkaar verwant. Dit is misschien net zoiets als een zachtnek knoflook die normaal dus geen bloemstengel maakt, maar dat toch nog wel eens wil proberen. Op deze plek had ik begin 2016 veel prei - Blauwgroene Winter Farinto - gezaaid. In 2017 heb ik een aantal daarvan tot bloei laten komen voor het zaad. Er kwamen hier later kleine prei-sprietjes omhoog; het zaait zichzelf uit. Alleen dan krijg je geen mooie dikke stengels meer, want het is te laat in het jaar. En vroeg het volgende jaar schieten ze door. Nou ja, zo ééntje was dit dus. Ik weet natuurlijk niet 100% zeker waar het stuifmeel vandaan is gekomen, maar ik zie niemand op de tuin die prei laat doorschieten, dus ik denk dat het gewoon van één van m'n eigen planten is. Van Ciska heb ik een maand terug wat bolletjes oerprei gekregen. Die heb ik gepoot en ik weet nu dus hoe die er uitzien, maar dit gaat pas mijn eerste ervaring met oerprei worden. Ik had het nog niet op de tuin.

Het zal wel vaker voorkomen, maar voor mij onverwachts; een bolletje aan de voet van een gewone prei: Ik was aan het opruimen in de tuin, en dacht van, "zonde om zo'n achtergebleven knoflookteentje te laten zitten," en brak het af. Na even de hersentjes te laten werken en m'n ogen op de uitgebloeide bloem te richten wist ik dat het geen knoflookteentje kon zijn, alle knoflook had ik ook al lang en breed geoogst, maar een doorgeschoten preitje - Blauwgroene Winter Farinto om precies te zijn. Het bolletje ziet er niet echt anders uit als een oerprei bolletje, al is het plat aan de kant waar het tegen de stengel aan zat. Ik heb het bolletje maar gelijk weer in de grond gestopt, er zal wel weer een preitje uit groeien mag ik aannemen.

De bacterie die bruinrot veroorzaakt wordt via het plantje bitterzoet verspreid. Dat groeit hier langs de kant van de vaart. Dat hebben ze wel eens handmatig proberen te verwijderen, maar dat is niet te doen. Vanuit m'n roeiboot zie ik hoeveel er staat, dat haal je niet zomaar even weg. Waar je het water uit oppompt is bepalend voor of je onder het beregeningsverbod valt of niet. Heel veel water in Nederland is ook niet besmet, en dan raakt het je niet. Hier is meer info, en wordt gelinkt naar een kaart die de gebieden aangeeft: https://www.nvwa.nl/onderwerpen/plantenziekten-en-plagen/bruinrot/beregeningsverboden-consumptie-en-zetmeelaardappelen-en-tomaten.

De aardappelboeren hier in het noorden zijn eigenlijk best tevreden; ietsje minder oogst door de droogte, maar het viel reuze mee, en ze hadden minder kosten. Weinig ziektedruk; ze hebben minder gespoten, en de de aardappels komen droog binnen waardoor ze hun opslagruimtes niet zo hoeven te ventileren. Trouwens, voor de mensen die het niet weten; het bereningsverbod door de droogte heeft voor veel boeren geen rol gespeeld, omdat aardappels toch al vaak niet beregend mogen worden vanwege bruinrot gevaar. Voor hobbytelers geldt die regel niet. Bij mij lijkt de oogst zelfs wat beter te zijn als vorig jaar. Ook de late Sarpo Mira lijkt dit in orde, terwijl die toch vrij droog stond. Ik vraag me af wat er gebeurd met het op ruggetjes telen wat veel mensen doen. Als die droogte regel gaat worden lijkt het niet handig dat aan te houden.

Mijn enige inzending, 82 gram: In het begin van het jaar heb ik een tijdje ingewoond bij mijn ouders, totdat ze naar een verzorgingshuis konden. De uitjes bleven in een veel te koud huis achter en ontkiemden moeilijk. Daarna zijn sommigen verdroogd en anderen weggevroren, ik was er te weinig bij. Ook zonder familieomstandigheden had ik niet veel succes gehad, het was veel te koud in het begin van het jaar. Vorig jaar was het veel meer een uienjaar.

Nog even over die pruimenmot: die leek hier ook hard toegeslagen te hebben, zoals bij Jootje: je snijdt er 10 open en 9 hebben zo'n klein rupsje en uitwerpselen erin. Maar het blijkt toch waar te zijn dat die pruimen het eerst rijpen, in elk geval van de boom komen, want nu komen er pruimen af en ik kom geen aantasting meer tegen! Ik heb net nog 5 potten jam gemaakt en alle pruimen die ik daarvoor opensneed waren helemaal gaaf van binnen, tot mijn verrassing. Dus niet te snel de oogst opgeven als de eerste tekenen beroerd zijn!

Als mijn tomaten rood beginnen te kleuren haal ik ze binnen, ze rijpen binnen ook nog wel na, terwijl ze buiten aantrekkelijk worden voor allerhande beestjes. De kerstomaten zijn veilig, want die hangen op hoogte. Slakken heb ik niet, maar lijsters en vooral knaagdieren zitten wel aan laaghangende tomaten. De eenden rennen als ze een pruim, appel of peer van de boom horen vallen maar de tomaten zijn ze tot nog toe niet in geinteresseerd geweest, een beetje tot mijn verbazing.

De volle grond in lijkt me het veiligste, of in pot ingraven. Uitdroging lijkt me een groter gevaar dan vorst. Ik heb vorig jaar eind November nog een sierbraam gekocht, gelijk de grond in, op de vlakte, dus vol op -10°C en windkracht 8, want dat hadden we in Maart nog, de braam is daar prima doorheen gekomen. Op dit moment zijn de problemen groter, vanwege de droogte. Bramenstekjes die ik vorig jaar had geplant, en ook die sierbraam, verdroogden ondanks water geven en beginnen nu pas weer wat uit te lopen. Die witte braam lijkt ook heel licht van stengel en bladkleur, je kunt ook zo wel zien dat het iets anders is als een gewone braam. Interessant.

Mogelijk dat die Gaillardia een kortlevende vaste plant is, net als een stokroos. Op welke sites je hebt gekeken en wat die zeiden weet ik niet, ik heb alleen even bij de RHS gekeken, omdat ik in Engeland weleens het begrip 'shortlived perennial' heb horen bezigen, en ja, bingo; dat werd ook van de Gaillardia gezegd. Ik zou inderdaad proberen zaad over te houden, want je weet niet of deze bloem volgend jaar nog terugkomt of niet.

Even huishoudelijk: Wedstrijdreglement noemt eind Augustus als einddatum, briefje van vanmorgen zegt 30 September. Het maakt voor mij niet uit, de mijne drogen al een tijdje. Ik heb weinig kunnen berichten zonder in herhalingen te vallen t.o.v. mijn berichten van vorig jaar, dus daarom weinig bericht.

Misschien eens bij een hortus in de buurt informeren? Mogelijk dat ze een evenement rond de oogst op de agenda hebben staan waar je terecht kunt. Hier in Friesland heb je zoiets bij de Kruidhof wel, maar de mogelijkheden in Limburg, waar jij dacht ik zat, ken ik dus niet.

Ja, ik denk dat we allemaal in dezelfde richting denken. Het begrip capillaire werking moest ik opzoeken, maar zoiets zul je niet hebben als er heel veel grof materiaal in de grond zit; dan is water gewoon onderhevig aan de zwaartekracht. Vorig jaar kon ik een terpbed aan de onderkant doorprikken en kwam er een stroom water uit die ook wel even bleef doorstromen. De meeste bedden zijn kniehoog bij mij, maar zitten deels ook onder de grond, dus van top tot teen schat ik dat ze ongeveer een meter zullen zijn. Als het water dan makkelijk naar beneden kan lopen, dan kan ik me een droogteprobleem in de toplaag makkelijk voorstellen als het maandenlang weigert te regenen. Ik ben trouwens recentelijk dit pictogram tegengekomen: Hier wordt aangeraden lagen aarde tussen het houtmateriaal te doen. Helaas werd er geen uitleg bij gegeven, maar ik heb dit voorbeeld wel opgevolgd bij mijn meest recente terpbed. Alles daarvoor heb ik gemaakt zoals in het 'don't' voorbeeld. Met aarde ertussen hoop ik dat het een compactere structuur van binnen krijgt, zodat water beter wordt vastgehouden, en dieper gaande plantenwortels zullen eerder aarde tegenkomen inplaats van het luchtledige - of ze daar tot nog toe last van hadden weet ik niet, in elk geval leek het in tijden zonder droogte allemaal prima te gaan. Een ander probleem was toegenomen vraat dit jaar. Zo'n beetje alle groentes hadden er veel last van. Ik ga dat probleem niet exclusief aan de terpbedden toeschrijven. Doordat de originele grond een laag organisch gehalte had ben ik kwistig geweest met het aanzeulen van allerhande organisch materiaal zodat de bodem op den duur verrijkt zou worden. Dan krijg je ook meer beestjes, en dat heb ik geweten. Dit aardappelplantje, wat trouwens niet op een terpbed stond, is helemaal opgepeuzeld door slakken: Omdat aardappels snel groeien winnen de planten het vaak wel van dierlijke vraatzucht, behalve deze ene kwam alles er ook wel aardig doorheen. Maar muizen gaan ook graag in terpbedden zitten, en ik merkte dat de knollen dan ook niet veilig zijn: Dit is Sarpo Mira. De Charlotte is er tijden terug al uitgegaan en had geen centje pijn. Ik heb wel eens eerder gemerkt dat hoe langer een aardappel in de grond blijft zitten, hoe meer kans er is op vraat. Als de aardappels diep in de grond zitten en de grond is compact, dan valt het wel mee, maar op terpbedden is het dus oppassen, zeker met late aardappels zoals deze Sarpo Mira. Ik zou soortgelijke problemen verwachten met wortels en dergelijke. Op de foto staan de ergst aangevreten exemplaren, het meeste is er tot nog toe gaaf uitgekomen, en de aardappels groeiden gewoon goed op de terpbedden. Volgend jaar moeten de aardappels op een stuk wat nog geen terpbed is, en ik vraag me af of het verstandig is om daar terpbedden te maken vlak voor de aardappels erin moeten. Dat lijkt een risicootje - ik denk dat ik het terpbed maken op een iets lager pitje zet nu. Dit zijn dus wat negatieve effecten die ik op de terpbedden heb gemerkt. De positieve effecten zijn er evengoed nog wel.

Tijd om nieuwe ervaringen hier toe te voegen. Eerst even het internationale nieuws herhalen dat met de droogte in Europa verscheidene historische en prehistorische structuren zichtbaar zijn geworden. Het is bekend van terpbedden dat water daar beter wordt vastgehouden, en gewassen daardoor minder snel aan vochtgebrek lijden. Oude funderingen blijken zelfs na 5000 jaar als groene vormen in het landschap vanuit de lucht zijn waar te nemen, zoals hier bij Brú na Bóinne in Ierland: Bovenstaande foto komt van dit blog, best de moeite waard om te lezen: https://blog.shadowsandstone.com/. Ook in Nederland zijn amateur vliegers met drones in de weer geweest om interessante foto's te maken - interessant voor de archeologie en geschiedenis. Maar om dan maar op m'n eigen tuinervaringen over te gaan: ik merkte helemaal geen terpbed effect. Eerder het tegenovergestelde; op de terpbedden was de droogte groter. Van een aantal gewassen had ik zowel wat op een terpbed staan als niet op een terpbed, en de terpbedden waren droger: aardbeien, tuinbonen en rode bes-struiken hadden meer verdroging en bladval als ze op terpbedden stonden. Ik heb wel een idee waarom het zo uitpakte: ik denk dat m'n terpbedden te grote luchtgaten hebben van binnen; niet compact genoeg zijn opgebouwd en daardoor minder goed het water vasthouden dan de originele klei gedaan zou hebben. Het zal met de tijd wel beter worden, verwacht ik. Het was natuurlijk ook erg droog, en ik had deze bedden vooral gemaakt met het oog op natheid. Dat lijkt een inschattingsfout te zijn geweest; nat kan het hier zeker zijn, maar voor de tuin lijkt droogte een veel groter probleem. Het aardbeienbed heb ik bewust laten doodgaan door geen water meer te geven, die plantjes hadden zo'n klap gekregen van de winter dat ik geen enkele aarbei heb kunnen oogsten, en dan kies ik liever een meer vorstbestendig gewas op die plaats. Aardbeien zijn, net als de artisjok die op hetzelfde bed stond, te teer voor hier: Er verdorden ook dingen op de terpbedden tegen mijn bedoeling in, maar dan bleek ik toch te weinig water te hebben gegeven, zoals deze tuinbonen: Ze gingen wel weer overeind staan na water te hebben gegeven, maar er kwam geen boon meer aan. Ik had ook tuinbonen staan ergens waar geen terpbed was, en die hadden geen last van de droogte. De groei van de tuinbonen - totdat ze last van de droogte kregen - was wel beter dan het jaar ervoor, op dezelfde klei, maar zonder terpbed. Dit is een oude foto van 2017: Toen bleven ze zo klein dat ik er niet van heb kunnen eten. Inplaats daarvan bewaarde ik de hele oogst - 60 bonen of zo - als zaad voor dit jaar. Dit jaar ging het beter, maar er was erg veel last van bonenluis. Slakken en bladrandkevers waren er ook meer als vorig jaar, en die zaten ook in de tuinbonen, maar ze hadden het meeste last van zwarte luis. Andere boontjes hadden dan weer meer last van die slakken en bladrandkevers, mijn peultjes zijn voor 99% opgevreten daardoor. Zaailingen van pastinaak, sla en wortel zijn voor 100% opgevreten. Dat wijt ik niet helemaal aan de terpbedden, maar daar wordt het niet beter van. Al dat organische materiaal, in diverse staten van ontbinding, trekt meer beestjes aan. Die heb je nodig, voor de verdere vertering, maar ook je groente krijgt ermee te maken. Slakken, kevers en muizen krijg je meer van. Ik heb ook meer gemulcht dit jaar, en ik kan moeilijk zeggen welke beestjes nu het gevolg zijn van de terpbedden, en welke door het mulchen komen. Ik neig ernaar om op de tuin waar ik de terpbedden heb, te stoppen met mulchen. Op andere plaatsen, zoals de tuin aan huis, daar kan het wel, want daar zijn geen slakken of kevers, wel muizen, maar die kan ik toch niet ontmoedigen. Ik hoop binnen een paar dagen hier meer observaties aan toe te voegen. Wordt vervolgd dus.

Probleempje lijkt me hier dat zo'n beetje elke tak over de grond aan het slingeren is. Vorig jaar heb ik ook een Jostabes aangeschaft, daar was bamboe bijgestoken en een touw omgewikkeld om de takken bij elkaar te houden. Ik vond het te strak zitten, heb de bamboe bij het uitplanten verwijderd maar wel een touw wat losser om de plant gehouden, anders gingen die takken ook teveel hangen. Ik vraag me af of bij jou de takken niet teveel verhout zijn ondertussen om ze nog naar boven te kunnen leiden. Ik zou de ergste takken in elk geval wegsnoeien tot een stukje boven de grond, dan zullen er wel nieuwe scheuten komen, die zou ik dan wel gelijk gaan leiden. Ik denk dat de takken zichzelf wel overeind zullen houden als ze eenmaal verhout zijn, maar tot die tijd hebben ze hulp nodig.

Heb je een uitgesproken idee wat dat verschil zou kunnen verklaren? Moet de rijping in Nederland wat te veel in het voorseizoen gebeuren, terwijl in Canada meer profijt wordt getrokken van echte zomer? De besjes die nu pas rijp waren bij mij waren wel echt zoet, anders dan het zoet-zuur wat ik eerder bij de Russen had. De rijping ging nu ook stukken sneller. Vanwege de echte zomer, neem ik aan, maar bij die vroegere Russen zaten de bessen ook verstopt onder de bladeren, dat kan ook uitgemaakt hebben. Bij de Canadezen hangen ze meer in de openheid. Stevig van structuur was het absoluut niet wat er nu nog aanhing, eerder half verdroogd. Van die piepjonge struikjes verdrogen de bessen toch al snel. Het is wel moeilijk conclusies trekken aan de hand van zo'n tweede bloei met als oogst maar een paar bessen, en dan nog in zo'n droge zomer. Ik had ze ook eigenlijk laten hangen voor de vogels, maar die zijn er dacht ik niet aangeweest.

Ik vermoed dat als de stekjes op dit moment voldoende ruimte hebben voor hun wortels, het ook nog wel gaat om vroeg in de winter, als de grond nog een beetje warm is, ze pas op hun definitieve plek te zetten. Wel nieuwe uitlopers aan de stekjes blijven verwijderen en met ruime kluit verplaatsen. Als je ruimte hebt om ze nu in potjes te doen zou ik dat wel verkiezen. Bloemknoppen voor volgend jaar worden al dit jaar gevormd, dus het liefst zorg je voor zo weinig mogelijk stress voor de planten dit najaar! Ik weet niet of het uitmaakt of je de moederstreng doorknipt of niet.

Fotootje van Honey Bee van 10 Augustus, wat de tijd van het jaar niet verraadt: Ook in Friesland was het heet en droog, met een krankzinnig aantal zon-uren, terwijl er geen schaduw is op mijn tuin. Je zou zeggen dat dit soort plantjes het dan moeilijk krijgen. Een paar plantjes hebben bruin verkleurde bladeren, maar ook de wat oudere planten zien er nog fris uit.

Amrutten, bedankt voor je identificatie van Nicotiana en Zinnia. De Zinnia is dan waarschijnlijk Zinnia peruviana. De exacte ondersoort van die Nicotiana lijkt wat lastiger, niet zo vaak zie je die oud-roze kleur bloem. Beide soorten kende ik wel en heb ik zelfs op de tuin staan, maar in deze variëteiten herkende ik ze toch niet. Ik ga die perkjes in de gaten houden, als het zaad rijp is ben ik erbij!

Sorry, ik weet bovenstaande niet, misschien proefondervindelijk er achter komen of het als theeplant voldoet? Ik had net zelf een paar waarvan ik graag de naam zou weten. Rondom de Martinikerk in Franeker zijn bloemetjes verschenen, erg leuk. Het plan is ontworpen door Piet Oudolf, en valt online te vinden: http://11fountains.nl/piet-oudolf-ontwerpt-nieuw-park/. Maar ook met dat plan erbij kan ik sommige bloemen niet identificeren, misschien dat er ook wel aanpassingen zijn geweest t.o.v. het originele plan, of de mij onbekende bloemen vallen misschien onder de éénjarigen die tussen het plan voor de vaste planten zijn gestrooid? Twee bloemetjes: Die tweede foto is niet zo goed, hier is een detail uitvergroot:

Hier af en toe een struikje in herfststemming al, maar de jonkies zijn nog wel doorgegroeid, de één wat meer dan de ander. Ze zien er nog fris uit, maar het lijkt erop dat dit het wel was wat de groei voor dit jaar betreft. De rijping van de bessen gaat wel snel met dit weer. Ik heb nog van The Beast kunnen proeven - tweede bloei levert toch nog aardige bessen op - en Jaaaah, zoet hoor! Als ze zo smaken is dit echt wel een bes voor Jan en alleman.

Ik neem aan dat ik vooral stikstof mis. Ik heb mijn grond laten testen door de Welkoop, die doen dat gratis, maar in het voorjaar hadden ze de test apparatuur paraat in de winkel staan. Nu stond die op zolder, moest eerst opgestart worden, en ik werd de volgende dag teruggebeld. Wellicht was er in het voorjaar een uitdraai geweest. Kalk zat er genoeg in mijn grond volgens degene die me terugbelde, maar er was weinig voeding en weinig organisch materiaal. Weinig organisch materiaal wist ik van, dat zie je zo, het is van die keiharde klei. Ook dat er genoeg kalk in zat dacht ik te weten, want aardappels en alliums doen het er goed. Dat de grond arm was heb ik lang niet willen aannemen, omdat klei vaak voedingsrijk is. Maar veel dingen groeien slecht. Ik vermoed dat er met kunstmest is gewerkt, wat voeding die in de grond zit beschikbaar maakt voor planten, maar de grond zelf armer achterlaat. Roofbouw is dat, wordt helaas nog altijd veel gedaan hier op volkstuinen en veehouderijen. Dat de grond erg compact is was altijd al duidelijk, en ik heb ladingen organisch materiaal ingewerkt. Vorig jaar leek dat direct een positief effect te hebben, maar dit jaar is de droogte een groot probleem juist op de plaatsen waar de grond losser is geworden. Waar de klei nog even compact is is de droogte een minder groot probleem. Een ander probleem dat dit jaar groter is is vraat van in elk geval slak en bladrandkever, die hebben het erg naar hun zin op mijn tuin met al dat onverwekte organische materiaal en van wat ik heb gezaaid bleef weinig over. Weer zijn vooral bladgewassen en boontjes het slachtoffer, bessenstruiken hebben geen last. Rond fruitgewassen kun je prima mulchen, maar ik wil nu wel oppassen met mulchen in de buurt van éénjarig spul, want ik merk dat ik daarmee teveel vijanden uitnodig. Ik hoop wel dat door meer fruitstruiken ik meer vogels krijg, en dat die ook weleens een slakje of kevertje lusten. Maar de wijdere omgeving is struik- en boomloos, dus niet vogelvriendelijk. Wat is uitgebloeid wordt ook al snel opgeruimd op een volkstuin, inplaats van dat vogels er nog het zaad van kunnen pikken in de schrale tijd. Met dat soort dingen heb je te maken als je maar een klein tuintje hebt; je hebt niet zoveel contrôle op welke diertjes er wel of niet zijn, en bent maar beperkt om aanpassingen te doen die echt verschil maken. Even over die bramenstruik nog; té hardnekkig gesnoeid? Misschien was het nog jonge aanplant? Als het een gevestigde struik was, zou ik een enorme groeireactie verwachten van sterke snoei. Normaal is om in de herfst de meeste scheuten tot de grond toe weg te halen en 2 of 3 jonge scheuten, liefst die nog niet aan fruit zijn toegekomen, te laten staan voor volgend jaar. Dat is rigoreuze snoei, maar een volwassen bramenstruik groeit keihard terug.

Het 'weggooien' van wortels lijkt me toch al geen optie als je permacultuur belijdt. Op z'n minst zou je het moeten composteren op je eigen tuintje. Ik probeer wortels te laten zitten, om de reden die je zo goed beschrijft, maar vaak gaan ze er bij wieden of grondbewerking toch uit, omdat ik anders moeite zou moeten doen om ze te sparen, en zo groot is de voedingswaarde meestal nou ook weer niet. Boontjes, vleugelbloemigen, staan er wel om bekend stikstof uit de lucht te halen en op te slaan in hun wortels, maar het meeste daarvan gebruiken ze weer voor de bloem- en zaadvorming. Dus het meeste effect bereik je als je ze afknipt vóór de bloemvorming. Ik ben zelf een groot voorstander van permacultuur, maar ik heb zelf net een grondtestje laten doen en mijn grond blijkt nogal arm te zijn. Ik probeer nu aan een lading mest van een biologische boer te komen, want er moet veel voeding bij. De permacultuur principes zijn uitstekend voor het behoud van de kwaliteit van de grond, maar als er iets ontbreekt moet je dat misschien eerst importeren, anders duurt het zo lang voordat de grond beter wordt. Fruit, alliums en knolgewassen lijken eerder mogelijk dan bladgewassen en boontjes op die arme grond van mij, dus ik ben veel bessenstruiken aan het plaatsen. Dat strookt met het permacultuur principe een stevige basis van vaste planten te hebben, maar ik doe het dus ook omdat die het simpelweg makkelijker hebben bij mij.