Jostabes

De Jostabes is nog niet bij iedereen bekend, de meningen zijn ook wat verdeeld geloof ik, daarom leek het me wel goed er een algemeen onderwerp over te hebben, waarin ik begin met m'n eigen ervaringen.

Jostabes is een kruising tussen een zwarte bes (Jo-hannesbeere) en een kruisbes (Sta-chelbeere).

De struik heeft een krachtige groei, en geeft al snel een goede opbrengst.

Zeer vroeg in het jaar is de struik al groen, en ook de bloei is vroeg. Dit was bij mij 7 April dit jaar:

Dit was het tweede jaar dat ik deze struik had, en het was de eerste keer in bloei.

De dracht was gelijk uitbundig, de takken hingen er zwaar van door, hier op 2 Juli, zo'n beetje oogsttijd - je ziet hier en daar een bamboestok als poging om takken overeind te houden:

Een paar kilo kwam er van af, dat is nogal wat voor een eerste dracht, en daar was ik dik tevreden mee.

De bessen zijn uit de hand te eten, wel wat zuur, waarschijnlijk eet je er niet van door. Ik vind het wel een volle smaak. Zeker als jam, dus met wat suiker er door, bevalt de Jostabes me erg goed. Het heeft ook snel een prettige structuur als jam, waarschijnlijk heeft het wat pictine meegekregen van de zwarte bes, en wat uiterlijk betreft heeft het iets van kersenjam:

Als struik is het niet de makkelijkste gast. De takken groeien snel uit hun krachten en hebben dan steun nodig. Ook neem ik aan dat de beste vrucht-dracht op hout van het vorige jaar plaats vindt, dus dat je regelmatig ouder hout moet verwijderen. Al met al vergt de Jostabes dus wel wat onderhoud.

Stekken gaat wel erg gemakkelijk. Toen ik begin dit jaar een paar laaghangende takjes weghaalde en besloot ze in de grond te steken, bleken ze alle drie aan te slaan, en zijn ondertussen mooi door gegroeid. Het zal wel door de snelle groei van de Jostabes komen dat stekken zo gemakkelijk gaat.

Ik stel me zo voor dat de struik potentie heeft als fruithaag, want hij is snel groen, is vol van blad, en slaat makkelijk aan. Maar zeker als het gaat om mooie groeivormen voor de Jostabes reikt mijn ervaring nog niet ver.

Hmmm...klinkt goed! En wat een mooie bloesem! Zou alleen al een reden zijn om hem te nemen.

Zo ook de snelle groei...ik ben niet van het " geduldige"....

Dank voor het posten!

Wel Roeier, ik sluit mij bijna volledig bij jou aan, wat betreft de ervaringen met de Jostabes. Uitbundige groei, overvloedige oogst van dikke bessen, extreem makkelijk te vermeerderen. Als alle bessen struiken zo makkelijk waren, had ik alleen daarvan kunnen leven.

Wat betreft de smaak, ben ik toch iets minder enthousiast. Volledig rijp zijn ze prima in de yoghurt, maar toch minder aromatisch als mijn beste zwarte bessen. Onrijp vind ik ze niet lekker,en sommige zwarte cassis wel.

Als je er jam van maakt, moet je denk ik veel gaan weggeven, zoveel.

Stak net mijn hand onder een tak,en in een keer genoeg geoogst voor het ontbijt. Ook wel een voordeel. Nu , als ze zo rijp zijn, dat ze beginnen af te vallen, oogsten ze makkelijk. Een nadeel is inderdaad de grootte en de warrigheid van de struik .Ik vermoed,dat ik niet eens alle bessen zal vinden, zo rommelig.

Mijn grootste, oudste nu drie jaar oude struik wordt denk ik daarom ook niet leeg gegeten door vogels. Een twee jaar oude struik, veel minder warrig, is door de vogels flink bezocht.

Ik denk dat ik een hooguit twee struiken ga houden. En daarin flink snoeien. Misschien dat je dan door meer zon, eerdere, grotere en zoetere bessen krijg. Ik heb sowieso geen ziektes gezien,dus dat is wel weer zeer prettig.

Ook grotendeels eens.

Voordelen: zeer krachtige groeier, heel veel oogst, geen ziekten. Elk jaar krijg ik een aantal nieuwe takken zoals bij de rode aalbessen, deze doe ik weg, wel dus gemakkelijk te vermeerderen. Snoeien doe ik samen met de aalbessen: takken die verkeerd staan gaan eruit en de onderste takken omdat deze anders toch op de grond hangen van de oogst.

Hoeft geen net over want de vogels blijven eraf in tegenstelling tot de andere bessenstruiken. In een bessenmengeling is het lekker.

Nadelen: smaak is wat minder dan bij veel andere bessen. Ik pluk 2 kg en de meeste oogst blijft dus hangen. Zeer grote struik, bij mij 2m² en ongeveer 2m hoog na 4 jaren en heb de indruk dat ie eigenlijk nog wil groeien al kort ik in de zomer in zodat ie op die 2m² blijft.

Mijn eerste Josta kreeg ik als stek ongeveer 25 jaar geleden toen een Josta bes nog iets bijzonders was. Mijn huidige 3 planten zijn inmiddels alweer de derde of vierde generatie die afkomstig is van die eerste stek. Het vermeerderen van Josta bessen d.m.v. stek of het afleggen van twijgen gaat inderdaad bijzonder gemakkelijk.

Ik verwerk de bessen vooral tot jam maar liever niet in pure vorm omdat ik de jam dan te uitgesproken van smaak vind. Een combinatie van half Josta bes en half rode bes, of Josta bes en aardbei in een verhouding van 2 op 1, levert een jam op met een wat verfijnder smaak. Jam maak ik overigens met een geleersuiker die een verhouding van 3 delen vruchten op 1 deel suiker toelaat. Ik hou niet zo van dat hele zoete.

Zoals al gezegd heeft de Josta de neiging uit te groeien tot een robuuste rommelige struik.

Met een beetje aandacht kun je hem vanaf stek echter ook laten uitgroeien tot een luchtig toegankelijk 'boompje'. Dat modelleren tot boompje gaat vrij makkelijk omdat Josta zowel op oud hout als op eenjarige twijgen vrucht draagt zodat je bij de snoei al je aandacht kunt richten op de vorm van het toekomstig boompje. De bessen van dit boompje zijn ongeveer een week geleden geoogst.

Hierboven foto's van 'boompje' enkele weken geleden met nog onrijpe bessen. Ook toen waren al wat nieuwe te lang uitgegroeide uitlopers van dit jaar weggehaald.

En de jam van Frans is erg lekker dat kan ik getuigen. Ik ben ook niet een voorstander van het pure Jostavruchtjes, maar hij is geweldig om te mengen en geeft de jam een mooie kleur. De mijne zijn beiden helaas overleden omdat hazelwormen daar nesten onder hebben gemaakt. Wat ook weer leuk is.

Ergens achter in onze fruitkooi, die we ooit overgenomen hebben, staat ook een struikje die we nogal vreemd vonden. Te groot en te anders voor een zwarte bes, maar zeker ook geen kruisbes. Een jostabes dus. Tot nog toe gebruikten we de oogst gewoon door andere jams heen.

Die Maribel-jampotjes als op de foto van roeier gebruiken wij ook. Ideaal. Etiket laat makkelijk los en het heeft een leuk dekseltje. Had je hiervoor de kersenvariant gebruikt, dan had niemand het verschil gemerkt.

@Appelvrouw, ik heb nog twee stekken van jouw struiken die inmiddels prachtig uitgegroeid zijn tot grote jongens. Wil je er eentje terug? Dan graaf ik em in t najaar voor je uit en heb je em gewoon weer.

Als je kleiner wilt beginnen kan ik ook een stek voor je afleggen.

Wat mij opvalt mbt de josta die ik dus van Appelvrouw heb, en de josta die ik ooit bij de Batterijen kocht, is dat het heel andere struiken lijken. Aan die van Appel komen de vruchten die jullie ook laten zien. Groter dan een zwarte bes en kleiner dan een kruis, en ongeveer een vijf bessen per kluitje aan de tak. Die andere struik heeft besjes ter grootte van een zwarte bes, misschien heel ietsje groter, maar zeker niet in de hoeveelheden die je bij een zwarte bes verwacht. Daarnaast rijpt hij veel onregelmatiger af en heeft een sterker zwarte bessenaroma dan die van Appel. Ik vraag me af of dat dan een jostabes is of toch een zwarte of een soort pover aftreksel is van allebei want over die struik ben ik veel minder tevreden. Hoewel ik van beide graag de bessen door jams meng. Dat cassis- / kersen-achtige aroma vind ik echt heel lekker. Inderdaad als combi met aalbessen of kruis- of Japanse wijnbessen. Van die laatste plukte ik vandaag de eerste twee. Gaat weer bergen vanaf komen dit jaar. Maar dat is een ander verhaal.

Nog 1 ding, Appel, herken jij die rode bloesem van de foto van Roeier? Ik kan me niet herinneren die gezien te hebben, op de een, noch de andere jostabes hiero.

Charly, jawel een stek sla ik niet af en jawel die bloemen zijn t wel. Aangezien de Josta een kruising is dacht ik kan een afwijking misschien gemakkelijk ontstaan.

Er zijn verschillende cultivars van de jostabes, met bijv. rode bessen en met zwarte bessen.

Goh,ik ken alleen die met de zwarte bessen.zijn de cultivars met de rode bessen net zo productief? En hebben ze dezelfde smaak? Nog andere verschillen, behalve de kleur van de bessen?

Leuk zo'n eigen topic, en ook handig voor info.

Hier stonden ook wat van die Josta bes struikjes in de groenstrook gezet door iemand die er wel van af wilde maar de planten niet weg kon gooien.

Ik heb er een paar weggehaald bij het herinrichten van de groenstrook, niemand plukte ze en ze stonden in de weg.

Eentje heb ik laten staan en die staat in de schaduw van een eikje en een buxus die ik er 15 jaar terug geplant heb. Evengoed groeit de jostabes vrolijk door en zorgt elk jaar voor een paar handenvol lekkers. Het zou dus een prima aanvulling op een voedselhaag of bos zijn.

(De bes staat in het midden.)

Ik las op Wikipedia dat er nog een struik meegedaan heeft bij het ontstaan van de jostabes:

De jostabes (Ribes × nidigrolaria, Ribes nidigrolaria of Ribes nigrum × uva-crispa) of josta is een gecultiveerde struik uit de ribesfamilie (Grossulariaceae). De jostabes is ontstaan uit een complexe kruising van de zwarte bes (Ribes nigrum), de kruisbes (Ribes uva-crispum) en de worcesterbes (Ribes divaricatum). De naam is afkomstig van de Duitse namen Schwarze Johannisbeere (zwarte bes) en Stachelbeere (kruisbes).

De jostabes bloeit in april met trossen. De bes is in juni en juli rijp. De bessen zitten met drie tot vijf bijeen. De doornloze struik kan tot 2 m hoog worden.

De vrucht van de jostabes is dieprood tot zwart, circa 1,2 cm groot en heeft een smaak die gelijkt op wat zoetere zwarte bessen.

Qua ruige groei waren beide cultivars sowieso hetzelfde, verschil is ook niet te zien in bastkleur of blad. Hoewel ze best veel ruimte tot hun beschikking hadden ben ik me het apenzuur geschrokken van hun groeistuipen en horizontale takinplanting. Ik heb ze vorig jaar gestekt om ze op te leiden tot een spilvorm. Ik geef ze nog één kans, erg enthousiast ben ik niet over de jostabes. De worcesterbes groeit veel mooier en de smaak is beter, maar deze is natuurlijk wel gestekeld.

Op de foto ziet dat er mooi uit, zo'n geleide Jostastruik..Ik ga ze nu verplaatsen,eens goed nadenken,hoe ik ze gaat laaten groeien.

Was ons ook niet bekend dat er verschillende rassen/hybriden in omloop zijn. Ze zijn wel super lekker ! Kan het goed waarderen.

Soms kom je struiken tegen waar je jaloers op bent, zoooo vol. En dan word er gezegd dat josta niet heel productief op is.

Deze josta op de foto komt uit een tuin van een oude vrouw die er niets aan doet, maar helemaal vol...

Wel een ruwe groei, maar dat is het wel waard!

In deze tijd van het jaar zie je mooi het geraamte van struiken, en kun je dus goed zien hoe ze groeien, of gegroeid hebben. Dit is mijn nog jonge struikje, het staat vrij, en dit kun je dus ongeveer verwachten binnen twee groeiseizoenen. Ik heb proberen te begeleiden, maar dat was niet meer dan wat ondersteuning van wat takken van het jaar ervoor, dus dat stelde weinig voor.

Al die lichtgekleurde takken zullen scheuten van dit jaar zijn, dus dat is echt snel gegaan en de struik neemt een enorme ruimte in al.

Op zich vind ik de vorm zo niet eens onaardig, maar als die takken over een half jaar zwaar doorhangen van de bessen zal het minder geslaagd uitpakken, dus ik zal waarschijnlijk iets van skeletbouw met touwen aan de buitenkant gaan neerzetten.

Heb je een kleine tuin, dan zul je van meet af aan de Jostabes moeten geleiden, lijkt me; van zichzelf is het een onstuimige struik.

Begin dit jaar heb ik een paar stekjes genomen, die hebben zich gelijk goed ontwikkeld, en één daarvan probeer ik nu in een boomvorm te ontwikkelen, het voorbeeld van Frans volgend. Ik ben benieuwd hoe dat gaat.

Sorry Roeier , ik hoop dat ik je niet beledig maar ik ben het niet me je eens dat de vorm van jouw struikje niet eens zo onaardig is . Zelf zou ik die op de grond liggende en ook de laag boven de grond hangende twijgen verwijderen en de rest ook nog eens uitdunnen want anders wordt het straks als het struikje weer aan de groei gaat door alle nieuwe uitlopers een ondoordringbare warboel. Ook al is een Josta zoals je zegt een 'onstuimige' struik, zo'n skeletbouw met touwen aan de buitenkant hoeft niet nodig te zijn en is in mijn ogen ook nog eens lelijk. Maar goed ... dat is mijn persoonlijke mening.

Ik wil niet beweren dat ik veel van Josta's af weet maar misschien heb je iets aan mijn als amateur opgedane ervaringen. Zo heb ik inmiddels 'geleerd' flink de snoeischaar te zetten in Josta struiken zodat er ook voor een Jostabes een luchtige en open struik ontstaat die nog steeds goed vrucht kan dragen. Misschien dat de opbrengst in volume dan iets minder is dan van zo'n min of meer wilde groeier maar het levert wel mooie en makkelijk plukbare grote bessen op. Bij een Josta dus niet bang zijn de snoeischaar te gebruiken en daar moet je liefst al in een jong stadium van de struik mee beginnen. Hier 2 van mijn Josta's in struikvorm.

Eerst mijn al oude struik. Dit jaar na de oogst extra ver terug gesnoeid om te verjongen. Toch verwacht ik voor komend jaar nog een redelijke opbrengst van vooral dikke bessen en in 2021 zal hij naar verwachting weer optimaal presteren.

Onderstaande struik is een stuk jonger en na vrucht te hebben gedragen ook al weer gesnoeid. Bij zijn aanplant had ik me al voorgenomen hem d.m.v. snoeien eerst wat de hoogte in te laten gaan en me daarna pas druk te maken over de rest van zijn groeiwijze. In het begin heb je daardoor wel wat minder bessen maar het resultaat is een open en makkelijk toegankelijke struik met een prima opbrengst waar je jaren plezier van hebt. Door de onstuimige groei wat een Josta eigen is moet hij wél ieder jaar door snoeien weer flink 'gecorrigeerd' worden.

Zoals ik eerder liet zien heb ik d.m.v. snoeien ook een Josta als 'boompje' laten opgroeien. Ik ben momenteel weer met een volgende bezig. De eind vorig jaar genomen stek is goed gegroeid en geworteld. Voor het gemak heb ik hem voorlopig in een 9.5 liter pot in de kas gezet . Tot onderzijde pruikje bladeren is zijn stammetje momenteel 54 cm hoog en dat stammetje moet eerst nog hoger groeien voor hij aan de eerste blijvende zijtakken mag beginnen. Daarom wrijf ik in het voorjaar, als de groei er weer in komt, alle knoppen op een paar in de kop na weg .De zijtakjes die uit die paar knoppen in de kop zullen ontstaan worden eind volgend jaar weer weggesnoeid en dienen er komend jaar alleen maar voor de plant te helpen groeien. Pas eind volgend jaar laat ik in de weer hoger gegroeide kop enkele knoppen staan die tot de eerste blijvende zijtakken mogen uitgroeien. Het stammetje is er dan wel hoog genoeg voor.

Toevallig net met mijn struiken bezig geweest, de laatste tijd. De grootste zag er uit zoals bij Roeier. Waanzinnig productief trouwens. Maar niet altijd makkelijk, om bij de bessen te komen. Verplaatst, en bruut gesnoeid. Lijkt nu iets meer op die van Frans, maar zo veel werk heb ik er nog niet ingestoken. Ik denk, dat ik een paar van de gesnoeide takken in de grond zet. Ergens in het park. Volgens mij is de groeikracht zo groot, dat er weer snel een struik uitgroeit .Een iets jongere was minder groot, en ook iets meer opgaand en netter. Ook verplaatst, en daar heb ik nu 3 struiken uit, na splitsen van de wortel kluwen. Twee struiken weg gegeven.

Het zijn super sterke struiken, groeien zeer gemakkelijk, en de meest productieve bessenstruik die ik heb.

Maar de smaak is voor mij, net goed genoeg voor yoghurt.

Jammer, dat die rode hetzelfde smaakt. Misschien als de struiken, nog wat ouder zijn, en gedund worden, dat ze dan beter bevallen.

Ooit een Worcesterbes gekocht bij fruitbomen.net. Zag er precies zo uit als een Josta, smaakte precies hetzelfde, en had geen stekels. Mocht hem gelukkig terug brengen. Ben nu wel weer opnieuw benieuwd naar de Worcesterbes, zeker als die anders smaakt. En als die dan ook zo daadkrachtig is.

Frans, ik ben het helemaal met je eens dat die struik van mij zo niet het nieuwe seizoen in kan. Daar moet het mes in. Ik deed dat begin dit jaar na de winter, en ben van plan dit keer hetzelfde tijdstip aan te houden. Naar aanleiding van je goede raad ga ik wat meer onderste takken weghalen dan ik anders misschien had gedaan. Een paar van de oudste takken gaan ook weg.

De begin dit jaar gemaakte stekken, in de volle grond gezet, sloegen gelijk goed aan. Dan vind ik na de winter snoeien wel zo praktisch, want als de stekjes gelijk blad krijgen is er minder kans dat ik ze bij werk in de tuin wat aandoe doordat ik ze over het hoofd zie. Een klein kaal takje is kwetsbaar...

Ook zo'n stekje gaat knoerdhard, daar heb me over verbaasd. De foto hieronder is van een stekje dat ik begin dit jaar in de grond heb gestopt, zo van 'eerst maar eens zien of het aanslaat, dan bedenken we er later wel een plek voor'. Maar als je dan gaat verzetten, later in het jaar, dan zitten er alweer zulke lange wortels aan dat je die kapot maakt als je de plant eruit licht. Dit stekje heb ik dus een paar weken geleden verzet, het was net of verzette ik een volwassen struik; niet echt makkelijk vanwege de grootte van de kluit.

De methode die Frans beschrijft voor het trainen van een stek kan ik iedereen aanbevelen. Als je een Josta koopt, is die vaak al onderaan vertakt, en dat is niet handig, want dan wordt het erg moeilijk om te voorkomen dat hij te breeduit gaat. Dus ja, zelf een stek nemen en vertakkingen onderaan niet toestaan (knoppen wegbreken), zou uiteindelijk iets veel gebruiksvriendelijkers moeten opleveren. En zo lang hoeft het niet te duren voordat je daar bent, volgens mij.

Mijn grootste stekje van begin dit jaar is nu al ruim over de meter, maar het was om te beginnen waarschijnlijk ook niet zo'n klein takje. Onder heb ik bij het verzetten gelijk een forse zijtak weggeknipt, want die wilde ik niet houden:

De Jostabes, en dat zeg ik niet om anderen te corrigeren, maar om duidelijkheid te geven, is een complexe kruising tussen zwarte bes, kruisbes en worcesterbes. Dr. Bauer, in Duitsland, heeft de eerste kruisingen al doorgevoerd voor de 2e wereldoorlog. De naam is inderdaad afkomstig van de eerste letters van JOhannisbeere en STAchelbeere. (zie ook Wikipedia) De originele Jostabes is volledig meeldauwresistent en volledig ongestekeld en heeft nauwelijks ziekten. Wel kan hij, net zoals de kruisbessen, worden aangevreten door de larven van de bessenbladwesp, maar is hier minder gevoelig voor dan bepaalde kruisbessen-rassen. Dit zal te maken hebben met het hardere en stuggere blad van de Josta t.o.v. de kruisbessensoorten.

Ook zijn er diverse andere kruisingen doorgevoerd met daarin in elk geval de zwarte bes en kruisbes en/of worcesterbes en josta.

Maar de meeste van deze "Josta-varianten" hebben toch vaker, al is het vrij licht, meeldauwaantasting in de toppen van de takken.

Soortnamen zijn o.a.: Jochelbes, Caseille (ook de Franse benaming voor de eigenlijke Jostabes trouwens), Jochina, Jogranda, Jostine, Jocheline, Rita, Anita, Jonova. Hierbij zitten ook enkele soorten, waarbij de bessen wat meer donkerrood kleuren i.p.v. zwart. De smaak van de bes zit altijd tussen, die van kruisbes en zwarte bes in, maar neigt meer naar de specifiek herkenbare cassissmaak van de zwarte bes. De struik groeit weelderig en stekken lukt zelfs door ze gewoon als winterstek op het voorjaar in een emmer water te zetten. Zelfs daarin maken ze wortels, dus in vochtige grond gaat het helemaal prima. Voor verwerking gebruik ik de vruchten zowel solitair alsook gemengd met andere fruitsoorten tot sap en (altijd gemengd met andere fruitsoorten tot jams en gelei's.

Ik kweek ze al meer dan 30 jaar en ben er nog steeds er tevreden over. De oogst is goed, mits er geen late nachtvorst optreedt, want dan bevriezen de bloemen en de bloemen trekken bij mij altijd enorm veel bijen en vooral ook hommels aan. Goed snoeien is wel een vereiste. Een aantal takken (de helft) lang laten doorgroeien en een aantal (de andere helft) heel fors terug knippen, en dit per jaar om en om doen, houdt de struik redelijk in toom, geeft mooie grote bessen en telkens een goede oogst. Van diverse Josta-soorten heb ik planten op voorraad.

Volgens mij vraagt Frans ook naar de smaak van de Worcesterbes. Deze worcesterbes is een zeer fiks gestekelde struik, die ook zeer weelderig groeit/kan groeien. Sommige deskundigen beweren, dat het een wilde (canadese of amerikaanse) kruisbes is (Ribes Divaricatum). Andere deskundigen zeggen dat het een kruising is van een wilde kruisbes (Ribes Divaricatum) met een gecultiveerde kruisbes. De moeder-Worcesterbes, die ik heb, die heb ik meer dan 30 jaar geleden gekregen van een deskundige inzake kleinfruit uit de Betuwe, Jan Freriks, die ook voor de universiteit Wageningen het boekje "(de teelt van) Houtig Kleinfruit" toentertijd geschreven heeft. Deze struik groeit inderdaad flink, is volledig meeldauw-resistent, heeft totaal onopvallende groenige bloempjes en de vruchten zijn bijna zwart (zeer diep donkerrood) van kleur. De vruchten zijn vrij klein, maar smaken eerder zoet dan zuur (bij volle rijpheid vrij zoet) en zijn erg lekker om vers te eten (smaak totaal niet lijkend op de indringende smaak van de zwarte bes).

Deze struik groeit met redelijk gebogen/hangende takken en is zeer gezond. Wel oppassen voor vraat van de larven van de bessenbladwesp.

Verder heb ik ook Ribes Divaricatum van een andere kweker en het verschil, dat ik zie, is dat bij deze soort de takken recht omhoog groeien en de bloempjes veel opvallender zijn. Wat langer dan die van mijn Worcesterbes en iets van lila-kleur in het bloempje. De bessen smaken echter hetzelfde. Ik kan niet of nauwelijks verschil proeven. Dan heb ik ook nog een "Zwarte Honingbes" welke ook dezelfde vruchten geeft, mogelijk zijn deze nog wat zoeter. De verkoper geeft deze aan als ribes ssp., maar welke subspecies het is weet ik niet. De plant is nog klein en op pot en had vorig jaar een paar bloempjes en bessen, dus dat moet ik nog ondervinden. Mogelijk ook "gewoon" een Ribes Divaricatum!? Om het verhaal compleet te maken heb ik ook nog een soort, die ik ook afgelopen jaar pas kocht als "Russische Reuzenbes" en ook wordt aangeduid als een "Ribes Divaricatum". Deze heeft nog geen bloemen en vrucht gehad en staat ook nog op pot om dit voorjaar uit te planten. De vruchten zouden volgens de beschrijving niet rond maar peervormig zijn en ook redelijk zoet. Ik ben zelf benieuwd wat het gaat worden.

Maar de originele Worcesterbes is dus fors groeiend, heel erg gestekeld, volledig meeldauwresistent en met kleine, zoete, lekkere, bijna zwarte kruisbesjes eraan. Hij draagt ongelooflijk rijk.

Hetzelfde stekje van de voorgaande foto, nu:

Vol bloesem. Dat gaat toch nog sneller dan ik dacht. Dus je kunt echt het ene jaar een takje afsnijden, in de grond steken, en dan het volgende jaar al een handjevol bessen hebben! 

Mijn Jostabes heb ik nog niet op een bloem kunnen betrappen. Vorig jaar ook niet en toen had ik toch wel 2 hele bessen. Maar, zo vol in het blad als de jouwe, staat die van mij nog niet. Ga morgen eens op inspectie, hopelijk heb ik meer bloemen dan afgelopen jaar.

Vol in het blad is dit nog niet eens, maar het begint erop te lijken. Bloemen en blad komen tegelijkertijd, een weekje terug waren het nog zowat kale takken, maar dan met een paar mooie dagen knalt het helemaal open.

Ik ben benieuwd hoe het bij jou dan is. Hier was het pas 5 April voor het eerst boven de 15°C, 2 dagen voor deze foto, maar misschien dat je in jouw dal nog nachtelijke vorst hebt. Hier is dat voor even verdwenen.  

Overdag is het 15+ graden en zonnig, maar 's nachts vriest het inderdaad nog. De buren zeggen altijd dat het tuinseizoen hier 3 weken achterloopt ten opzichte van de omgeving, omdat het dal koeler is.