Spitskool

Wat heerlijk, je eigen fruittuin. En ik moet zeggen, heel fideel dat je ook nog zo af en toe een koopje sla onderdak biedt. Welkom hier en veel plezier

Ik ben zo blij met mijn ingemaakte Rosella hibiscus, dat ik ze vandaag opnieuw heb staan inmaken. Verder zaailingen in de schaduw gezet en wat diversen gezaaid. De tomaat geprobeerd te redden, met de nadruk op ‘geprobeerd’. Met de eeuwige droogte is het lastig om het beschikbare grijze (douche) water eerlijk over alle groenteplanten te verdelen. (Het gras is het bokje, dat is inmiddels bijna helemaal geel.) Wat dat betreft is het jammer dat dit plantje van de buren niet eetbaar is... Ook nog even gekeken naar mijn fruitleer miniprojectje (dank Mellie). En dat blijft nog even bij kijken tot het echt droog is.

Het zou kunnen dat ze volgend jaar weer op komen. Maar in dit werelddeel, is nu de tijd dat de rabarber juist moet groeien. Dus ergens lijkt het me gek als ze juist middenin het seizoen in hun schulp kruipen. Aan de andere kant, ik en de Nederlandse rabarber is altijd een kwestie geweest van wederopstanding. Dus wellicht doe ik onbewust hetzelfde hier in Zuid-Afrika.

Ik hoop dat het naast leuk ook lekker is! We gaan het zien. Vanmiddag wil ik vriendelijk aan de buurman vragen of ik nog wat van zijn Rosella-knoppen mag plukken (hij heeft er heel veel), want ik wil eigenlijk nog een potje inmaken en meenemen.

Ik vermoed ook dat het de droogte is. Maar goed, er is echt nog een plant die het volhoud. De vraag is nu of ik het spaarzame water ook verdeel over deze eenling, of dat ik hem er maar meteen uit trek en het water bewaar voor de andere planten. Dan ga ik ondertussen alvast op zoek naar eetbare rotsplanten, die waterschuw zijn.

Het is Afrikaans, Engels, Xhosa en volgens mij Zoeloe. Maar pin me er niet op vast. Ik ben echt heel erg benieuwd naar het uiteindelijke internationale tuinkerszakjeskunstproject. Houd je ons hier op de hoogte?

Zojuist twee potjes gevuld met Rosella bloemen op siroop. De siroop gemaakt van wat limoensap en suiker. Nu wachten tot ik een goede gelengenheid heb om ze te gebruiken in een glas champagne ( door de bubbels gaan de bloemen mooi open). Laat oud en nieuw maar komen!

Met de aanwijzingen van Mellie (die thuis bijzonder aangenaam fruitleer heeft), ben ik nu mijn passievruchtenpulp buiten aan het drogen. En zowaar, na een dag in de zon, is het nu een heel erg kleverige plaksubstantie. Op de een of andere manier vind ik het maar wat spannend. Ik heb goede hoop dat het eindigt als echt fruitleer. Als dat zo is, dan waag ik me aan een wat groter plakkaat.

Ik zal eens kijken of ik nog een Zuid-Afrikaanse verpakking heb. Stuur je een PB als ik iets kan vinden. Edit: ik heb een zakje gevonden. Zal het begin volgend jaar (als ik weer in Nederland ben) naar je opsturen.

Deze waar ik het nu over heb, zijn niet verplant. Ik probeer ze in de droogte toch nog wat water te geven, maar dat zal nu dan niet genoeg zijn in de hitte. Toch maar proberen de laatste nog in leven te houden.

Ik heb ooit een rabarber gezaaid in Nederland en die kwam op en verdween weer. Hij komt elk jaar op en verdwijnt dan weer. Dat is een aantal jaar zo gegaan. Afgelopen seizoen heb ik die bewuste plant inderdaad maar verplaatst. Komende lente en zomer gaan we zien wat er gebeurt. Maar deze rabarberplanten staan in Zuid-Afrika en zijn nooit verplaatst. Ze kwijnen nu dit seizoen gewoon een voor een weg. Geen idee wat het is. Misschien komen ze volgend jaar weer op? Want ik begin nu te denken dat opkomen en verdwijnen en weer opkomen en verdwijnen een typisch rabarberding is. Ik kan me ondertussen niet voorstellen dat iemand rabarber uit eigen tuin kan oogsten.

Onkruid gewied, al het grijze water over de planten verdeeld, tomaten gedieft, kruiden te drogen gehangen, kruiden gestekt, mest bij de wingerd gedaan en het laatst resterende meiraapje geoogst.

Ik heb eenzelfde soort probleem. Ik had vijf rabarberplanten (nog niet van geoogst) en ze kwijnen een voor een weg. Het is hier vrij droog, maar ik geef ze wel (grijs en reen) water. Ze maken nieuw blad aan, maar besluiten dan ineens toch de brui er aan te geven. Ze staan op zandgrond en voor zover ik weet, niet te diep. Omdat er nu nog maar een over is, ben ik toch wel benieuwd wat ik kan doen om die laatste te redden.

Dank Jootje! Edit: foto met resultaat. Mag ik dat fruitleerrecept van jou (of je moeder)? Ik heb passievruchtenpulp over waar ik volgens mij nog wel wat lekkers van kan maken. (Met op de achtergrond de laatste mini-avocado’s. Niet echt geschikt voor fruitleer.)

Ik heb in de voortuin veel meerjarige kruiden en andere eetbare planten staan. Het lijkt best nog op een ‘voortuin’ ook. Ik ben er eigenlijk mee begonnen omdat de achtertuin vol stond. Ik heb helaas geen foto’s, want ben nu even niet thuis. Maar als je een zoekt naar eetbare planten en bijzondere meerjarige kruiden, dan zie je al snel hoeveel keus je hebt. Ben heel benieuwd wat je ervan maakt!

Heerlijk lijkt me, om alles in te delen. Voor je het weet is dat stukje dat je gaat gebruiken voor het verbouwen van groente te klein en snoep je een stukje van de rest van de tuin af. Veel plezier in ieder geval en welkom hier!

Het is een heel aandoenlijk bloempje inderdaad roeier. En volgens mij heb ik hem nu kunnen traceren, de soort: https://www.operationwildflower.org.za/index.php/albums/genera-a-f/albuca/albuca-cooperi-thabo-11-4819. ”Albuca cooperi, commonly known in Afrikaans as the geldbeursie.”

Het was even zoeken, maar ik heb er toch nog een gevonden waar nog een bloem aan zat. En verrek, het is een bolgewas. Petje af speets. Ik dacht natuurlijk weer dat het een bijzonder inheems en uniek gewas was. Het is wel een erg mooi wild exemplaar met flink wat bloemen aan de stengel.

Aan de kustlijn van Zuid-Afrika (West Kaap) vond ik dit Plantje Het lijkt een beetje op een sneeuwklokje (de bloem), maar er groeien meerdere bloemen aan de stengel. Het stond in een gebied aan de kustlijn, tussen allemaal andere inheemse planten. Het wordt wel beduidend hoger dan een sneeuwklokje, want ik zag ook een uitgebloeide stengel van zo’n 60 centimeter. In de zaadhulzen zitten heel veel, donkere en platte zaadjes. Het is hier officieel hoogzomer, dus het is geen winterbloeier. Misschien nog net wel een lentebloeier, aangezien ze nu bijna allemaal uitgebloeid waren. Heeft iemand enig idee wat dit kan zijn? Dan kan ik er wat meer informatie over opzoeken.

Goede tip, ik pas het straks even aan.

De meiraapjes wat overgebleven grijs (douche)water gegeven. Daarmee blijken ze toch aan de groei te gaan. Alleen lijken de slakken (?) ze nu ook gevonden te hebben. En er zijn veel slakken (al dan niet levend) te rapen!

Wat een prachtige sneeuwplaatjes! Ik wissel vandaag wat statusupdates uit met Mellie over het weer en kijk vooral in de tuin naar vijgen, avocado’s en mandarijntjes die ik nog niet kan plukken. En verder ben ik de dag begonnen met het maken van wat suikerwater voor de ‘suikervogels’; die moeten tenslotte ook ontbijten.

Over jaloers maken gesproken, jij met je sneeuw speets. Ontopic: ik heb vandaag best veel emmertjes grijs water (waterrestrictie hier, dus douchewater, afwaswater etc. hergebruiken we) gesjouwd om de groenteplanten wat te reanimeren.

Heerlijk veel geurende roze peper (die eigenlijk geen peper is) van de Schinus boom (die eigenlijk een struik heet te zijn) geoogst. Lekkâh!

Heel lui en langzaam heb ik eerst een meloenpeerzaailing op de kop getikt om hem vervolgens op standje traag in de tuin te planten. (Het is te warm vandaag.) Er kan nooit genoeg meloenpeer zijn in de wereld...