jasmin

Compost er door mengen. Als je dat nog niet hebt: nu de voorbereidingen beginnen voor volgend jaar: composthoop starten.

Je bent een komisch druk bijtje, Thessa... , en als je net door je ene voorraad heen bent, komt er het volgende aanrollen (nou ja... bomen rollen niet..)...

Ik neem gewoon de goedkoopste witte.

Leuk!!!

Nee, helpt niet.

Huh? wa'zeggie?

Leuk!

Ik niet! Deze wel weer dan: Oepsie.., Koert toch.... ben je dan deze niet vergeten??? .... of deze....

OK, ook nog een tip. Ben al aan het drogen. Maar nou kan ik er een experiment aan vastbinden...

even een blaadje op hangen aan die glas bak; potjes met deksels graag in de doos hier naast ik herruik ze !! bvd Ha, ha... had zelfs erover gedacht om mijn mobiele nummer daar te hangen... ik kijk tenslotte op die containers uit... kan ze zo overpakken... maar dat vond ik een beetje té fanatiek van mezelf...

Ons tuintje, een paar weken geleden... de carré-vorm is het complete tuintje (ong. 20 m2). De stekken zijn hier nog lang niet zover als de knollen, die al in bloei staan. Ook het splitsen van de knollen heeft voor vertraging gezorgd (ook door die droogte een tijd geleden). Maar de meeste tijd zit ik in de algemene tuinen: veel dieven, vind ik een heerlijk karweitje. Ik zit ook in de snijcomissie: boeketten snijden op zaterdagochtend.

Gisteren ben ik eens aan de slag gegaan met de dahlia. Het is heel moeilijk om recepten met dahlia te vinden. De hele plant is eetbaar: wortel, blad, bloem. De meeste sites halen dat alleen maar aan, maar komen niet met meer. Wel een recept gevonden waar de bloemblaadjes in de jam of gelei toegevoegd worden. De wortels zijn voedzaam (lees ik, niet geprobeerd) maar niet direct smakelijk. Medicinaal worden ze wel toegepast. In het verleden zij er ook experimenten geweest om er op grote schaal zoetstof uit te winnen, maar de suikerbiet heeft uiteindelijk de race gewonnen. Met hardnekkig zoeken, kwam ik in een PDF-bestand over geschriften uit Mexico uit de zestiende eeuw. De dahlia had daar een hoge status, en de koninklijke families beheerden in eigen persoon hun prachtige dahliatuinen. De dahlia werd daar ook medicinaal ingezet. Maar heel duidelijke recepten (nog) niet kunnen vinden. Behalve een recept over een pasta die werd gemaakt van wortel en bloem, en waar een soort sokken mee werden gevuld bij voetklachten. In ieder geval is me duidelijk dat de eigenschappen van de dahlia-bloem overeen komen met die van de calendula. Moeite van het experimenteren waard. Het eerste plan was te proberen om de pigmenten los te krijgen, en een soort handzalf te maken in laagjes bovenop elkaar, in een glazen potje gestort. Lijkt er op dat dat niet gaat lukken. In de vaseline kwam niet veel kleur los. In de olie lijkt het ook niet. Vervolgens bloedrode blaadjes in de blender gedaan, met wat olijfolie... resultaat is de pot rechts op de foto... links donkerpaarse blaadjes, ongekneusd, ook op olijfolie... In de gelei ziet het er leuk uit, leuker nog in het echt, dan hier op de foto (volgende keer nóg meer bloemblaadjes toevoegen)... Tinctuur: Omdat ik gelezen had dat Azteken de bloem gebruikten bij huidklachten (welke???) en dat ze daarvoor gekneusde blaadjes op de huid legden, begon ik ook maar wat blaadjes te vijzelen in mijn vijzeltje. Papje gestampt, van wat rode blaadjes. Er kwam rood vocht uit, en dat legde ik maar op mijn polsen. Daar heb ik een soort exceem-achtige plekjes, die elke dag op en neer (niet continu, maar bij vlagen) opspelen en jeuken. Als ik krabbel worden ze vurig rood, en gaat de plek groeien en groeien, en als ik gek van de jeuk blijf krabben, wordt het alleen maar groter en erger... Ik gebruik die plekjes altijd om een smeerseltje dat ik gebrouwen heb te testen. Als er geen reactie komt, test doorstaan.... En nou komt het bizarre... het sap van de dahliabloemblaadjes legde een soort rustgevend laagje. Om de plek heen (goed zichtbaar, want ik had roestige vlekken van dat spul op de huid) jeukte het wel. Twee keer ingesmeerd, en toen gaan slapen. En nou vandaag zijn de plekken nog steeds in ruste. Zelfs met krabben krijg ik het niet actief, een piepklein beetje maar. Ik krijg het niet roodgekrabbeld. Nog te vroeg voor conclusies. Ik weet niet hoe lang dit effect aanhoudt, of het bij iedereen werkt, hoe vaak je het moet herhalen, enzovoort. Bovendien is vers dahliasap niet het hele jaar voorhanden, dus hoe krijg je die eigenschappen bewaard? Als dat al mogelijk is...

Ik heb gewoon appelgelei gemaakt van een fles Flevosap uit de AH. Zit niks in, is alleen gepasteuriseerd sap. Liter sap laten koken, 0,1 liter water bijgedaan, zodat ik een compleet zakje geleizuiker van Van Gilse kon toevoegen. Ik had ook wat bramen en bosaardbeitjes klaar staan, maar uiteindelijk niet gebruikt. Als het sap kookt: de dahliablaadjes en het suiker toevoegen. Ik had allemaal verschillende kleuren bloemblaadjes, en dat pakte heel leuk uit. Geeft een heel apart effect. Bij het geleren heb ik steeds de potten een beetje 'in beweging' gehouden, anders proppen de bloemblaadjes allemaal op een klutje... Je kan de bloemen ook bv. toevoegen aan pruimenjam... die is ook lichter van kleur, zodat je het kan zien zitten in de pot. De bloemblaadjes vind ik een beetje smakeloos, dus voor mij is het meer de decoratie, maar wel een om van te genieten... Ik vind trouwens dat de dahlia een eigen topic verdient. Zo'n veelzijdige plant.

Gerelateerd aan het weer: regen zon onweer/slecht weer

Yep, voel ik me ook niet te goed voor. Vorig jaar (toen ik geen interesse had) stond regelmatig glas naast de bak, maar de mensen zijn netjes tegenwoordig...

Dit soort smileys mis ik:

Ha, ha, waar komt Jimmy nou ineens vandaan?? Lollige bek heeft ie. Toekomstig kerstdiner??

Heel mooi! Heb hier hetzelfde probleem: het opgespaarde glas raakt bijna op. Vanuit mijn keuken kan ik een eindje verderop de glasbak zien staan... hoor ik steeds het gerinkel van brekend glas dat er in wordt gegooid. Grrrr.... gewoon zin om ernaast te gaan zitten met stoel en parasol, en de mensen te vragen om de lege potjes aan mij te geven... (loop ik in mijn keuken te ijsberen, denkend hoe en aan wat ik de laatste potjes ga besteden, hoor ik steeds dat brekende glas (goeie oren, en het geluid draagt hier ver.. )

Altijd heel goed checken bij een onbekende plant. Klinkt truttig, maar op die manier heb ik het Jakobskruiskruid ook leren kennen. Groeit hier uitbundig, en ik vroeg me af of ik er iets 'leuks' mee kon doen. Mee naar huis genomen, en stap voor stap gedetermineerd (dat het geen St.Janskruid was, wist ik wel, omdat ik die andere al kende). Kwam er dus pardoes achter dat ik er maar beter af kon blijven. Was ook blij dat ik het de cavia nooit te eten had gegeven. Ik pluk wel eens een bosje bloemen voor het beest. Gelukkig had ik tot dan toe een strenge stem in mijn hoofd: alleen bekend materiaal meenemen (weegbree, paardenbloem, madeliefjes, zevenblad enz.). Zonder die stem was het arme beest mogelijk dood geweest.

Lijkt erg sterk op wat ik ook heb staan. Kon me eigenlijk niet herinneren dat ik dit gezaaid had, maar stond wel op de plek waar ik bloemen had gezaaid. Zal morgen of zo een foto maken, kijken of het overeen komt. Ik heb zowel paars als geel staan...

Ik heb vandaag dahlia-jam gemaakt, eigenlijk meer een gelei. Morgen bij ontbijt pannenkoeken, en de eerste pot open ...

Bedankt Hans, Voordeel van minder suiker: je gebruikt meer siroop, gaat sneller op, minder zorg over houdbaarheid. Klinkt krom, maar siroop maken is zo makkelijk, kan je net zo makkelijk vaker maken. Behalve dan misschien bij het maken van een seizoensgebonden siroop, dan meer suiker, want dat kan je maar 1 keer per jaar maken. Met de bramen bv. Ik heb het licht gezien... volgens mij.... ha, ha....

Als je 1 keer het verschil tussen de planten hebt gezien, zal je nooit een vergissing maken. Het probleem is dat als je googled, je in de war kan raken door mensen die wat zitten te klooien met de namen. Je hebt Jakobskruiskruid, en St.Janskruid, en je vind heerlijke mixen van die namen met mixen van foto's. NIet helemaal betrouwbaar dus. Jakobskruiskruid afblijven St.Janskruid die moet je hebben De foto van Jorieke geeft al aan hoe je naar de blaadjes moet kijken: of er gaatjes in lijken te zitten, plus de zwarte pikkeltjes. Ook kan je wat bloemetjes fijnwrijven, en dan krijg je lichtelijk rode vlekjes, maar dat kan ook even duren voordat ze verschijnen.

Lesley, volgens mij moet ik bij jou zijn met mijn siroopvraag. Ik heb laatst muntsiroop gemaakt met een recept hier van het forum: 600 gram suiker op een liter vocht/water. Het resultaat smaakt me prima. Vandaag heb ik wat sapjes gekocht, waar ik ook siroop van wil maken. Maar recepten voor vruchtensiroop wijken behoorlijk van elkaar af, als je ze gaat zoeken. Soms zie je de verhouding 600 gr. suiker op 1 liter vocht, soms 1 op 1 , en soms jouw verhouding voor jam: 1500 gr. suiker op 1 liter vocht. Eerst was ik begonnen met multi-vruchtensap met 650 gr. suiker en een eetlepel citroenzuur. Resultaat: OK. Daarna begon pas mijn rondkijken op internet naar extra recepten, en raakte ik in de war van al die verschillende verhoudingen. Is het meer voor de duur/houdbaarheid dat er veel meer suiker wordt gegeven?? Ik heb trouwens ook geen zin in koken van de siroop. Ik roer tot de suiker is opgelost, en dan gaat de pan van het vuur. Voor mij het idee van vitaminebehoud bij de siropen. (Of zit ik me voor de gek te houden, en verdwijnen de vitamines toch wel door de bewerking?) Trouwens, gebottelde sapjes zijn al gepasteuriseerd, bedenk ik me. Op het etiket staat: verhit tot 85%. Houd ik me dus wel voor de gek. En als ik morgen bramensiroop ga maken, zal ik hem zeker wel koken, ivm mogelijke beestjes. Blijft de vraag over de verhouding van suiker en vocht.... Wat is wijsheid??