Inloggevens kwijt

Dat zijn GEEN soorten van de Nanking kers maar ingewikkelde kruisingen met o.m. Prunus cerasus / zure kers. Die 'Carmine Jewel' is het resultaat van van kruisingswerk waar een Canadees in de jaren 40 van de vorige eeuw mee is begonnen. Ik heb er hier eentje staan maar deze heeft de afgelopen jaren zo goed als geen vrucht gegeven. Begin me af te vragen of kruisbestuiving gewenst of noodzakelijk is. Plant heeft ook last van Monillia en gomziekte. In de koudere gebieden van Canada wordt vooral geselecteerd op winterhardheid. Die extreme winterhardheid is voor ons niet zo interessant aangezien wij hier gematigde winters hebben. Die extreme winterhardheid kan in maritieme klimaten zelfs ongunstig zijn want extreem winterharde planten kunnen in een gematigd klimaat te vroeg gaan uitlopen en bestuiving door bijen en hommels kan dan matig zijn of late nachtvorst kan voor problemen zorgen (zie o.a. honingbessen en kiwibes). Zie ook: https://research-groups.usask.ca/fruit/Fruit crops/sour-cherries.php

Het plantenvak leer je het beste door als scholier/student te gaan werken op een kwekerij met een breed assortiment en zo verder groeit in het vak. Leergierig zijn en ogen en oren open houden. De kweek van planten kun je niet uit boeken leren, de praktijk is de aangewezen weg. Van je eigen fouten leer je het meest, vooral als ze geld kosten.

Zijn tamelijk gevoelig voor Monillia. Aagetaste tak terugsnoeien tot in het gezonde hout, snoeischaar regelmatig ontsmetten tussen de 'knippen'. De verhouding tussen vrucht en pit is een beetje scheef, waardoor je weinig vruchtvlees hebt. Ik denk dat ze bij de veredeling moeten zoeken naar grotere vruchten met kleinere pitten. Prunus tomentosa 'Orient' zou een zelfbestuivende soort zijn maar hoe weet je nu of je de echte 'Orient' hebt? Hoe heten die nieuwe dwergsoorten en waar heb je die namen gezien? Als die uit een gebied buiten de EU komen dan wordt het nog een lastig verhaal want Prunus soorten mogen de EU niet worden ingevoerd vanwege het mogelijke binnen halen van allerlei ziektes en plagen (bescherming fruittuinbouw in de EU).

Zowel aardbei als aardappel zijn gevoelig voor verwelkingsziekte dus die moet je zeker niet na elkaar planten. Heb je verwelkingsziekte eenmaal in de grond zitten dan blijft het jaren aanwezig en kan zo voor herbesmetting zorgen.

Warme zomer en een redelijk warm najaar. Als je kijkt naar het gebied waar de pawpaw van nature voorkomt dan is de gemiddelde zomertemperatuur en het aantal zonuren hoger dan doorgaans in NL. Pawpaw is een plant die de voorkeur geeft aan een continentaal klimaat (net zoals bijv. Diospyros). Is mij gelukt in een goed groeiseizoen. Je moet dan wel een goed voorjaar hebben zodat de groei al vroeg op gang komt. Planten stonden in een plastic folie tunnel waar het doorgaans warmer wordt dan in een kas. Goede potgrond gebruiken, mesten met Osmocote, en zeer regelmatig water geven. Vanaf eind mei/begin juni schaduwdoek aanbrengen anders verbranden de koppen. Pawpaw is in een folietunnel weinig gevoelig voor spint, dat is een groot voordeel want bij spintgevoelige planten zie je dat ze bij een flinke aantasting hun blad verliezen en de groei totaal stil valt. Vanaf begin oktober de planten droger houden. Te nat in de winter moet worden vermeden anders gaan de wortels rotten. Buiten jonge pawpaws opkweken zou ik afraden. Bij een koud voorjaar (zoals dit jaar) komt de groei pas laat op gang. Verder buiten meer kans op slakkenvraat waardoor de planten binnen een nacht worden kaal gevreten. De plant moet dan weer opnieuw gaan uitlopen wat energie kost die niet aan lengtegroei kan worden besteed. Een paar keer kaal gevreten door slakken betekent meestal het einde van een kleine pawpaw zaailing. Tot slot buiten ook nog meer kans op schade door late nachtvorst.

Lijkt mij geen correcte observatie. In het verleden zijn de wortels van Hydrastis canadensis zo veel uit de natuur gehaald dat de plant in sommige gebieden in Canada zeer zeldzaam is geworden of zelfs niet meer is te vinden. Zaden worden nog wel aangeboden op het internet maar deze zaden zijn uitgedroogd dus het embryo in het zaadje is dood. Zaden van Hydrastis canadensis moeten direct na de oogst worden bewaard in licht vochtige zaaigrond of vermiculiet. Ik ken slechts een leverancier die dat doet maar die levert geen zaden naar Nederland. De ontkieming van zaden van Hydrastis canadensis: zaden moeten eerst een warme fase hebben van enkele maanden waarin het embryo in het zaadje zich verder kan ontwikkelen. Daarna een koude-periode van enkele maanden voor het afbreken van kiemingsremmende stoffen in het zaadje. Natuurlijk fluctuerende temperaturen begunstigen de ontkieming van het zaad maar zijn niet strikt noodzakelijk. Indien je VERS zaad van Hydrastis canadensis buiten zaait in oktober 2023 dan zal het op zijn vroegst ontkiemen in het voorjaar van 2025.

Ik sta er iedere keer weer versteld van dat mensen denken dat als je van een fruitsoort een zaadje/pit in de grond stopt dat daar een plant uit voortkomt die identiek is aan de moederplant. Dit is in de regel zelden het geval. De genetische bandbreedte is bij diverse fruitsoorten (appels bijv.!) zeer breed en de nakomelingen die uit zaad afkomstig zijn, zijn bijna altijd inferieur aan de moeder. Dat een perzikpit van binnen leeg is (dus geen zaadje bevat) komt vaak doordat deze afkomstig zijn van kruisingen die geen vruchtbaar zaad opleveren. Heeft niet zoveel te maken met het oogsttijdstip. Bij sommige soorten sierplanten is men juist op zoek naar steriele hybriden zodat deze zich niet uitzaaien. De vlinderstruik is in diverse gebieden (met name de VS) invasief zodat een steriele variant welkom is.

Ik vind 'Thornless Evergreen' bij volledige rijpheid prima smaken. Mensen plukken deze soort vaak te vroeg en dan zijn ze inderdaad aan de zure kant. Nadeel van wachten op volledige rijpheid is dat sommige vruchten in een vochtige augustus kunnen gaan schimmelen en dat de vogels er met je oogst van door gaan.

Als ik google op 'Black carrot Black Nebula' dan vind ik diverse afbeeldingen die lijken op de bovenstaande. Of mevrouw Photoshop een rol heeft gespeeld bij deze plaatjes weet ik niet. Lijkt vooral een soort die in de VS wordt gekweekt.

Als je wilt mulchen kun je dat beter doen met goed verteerde compost. Onder bladeren verschuilen zich slakken en de populatie kan zich sterk uitbreiden. Ik mulch een deel van de siertuin hier meer als 20 jaar met blad en geknipte plantenresten. Ik heb de slakkenpopulatie zien exploderen. Ik heb het idee dat slakken zich minder goed thuis voelen onder een dikke laag goed verteerde compost maar ik kan het natuurlijk mis hebben. Het verteringsproces van bladeren is sterk afhankelijk van de bladsoort en de vochtigheid van de bladhoop. Bij droogte verteren de meeste bladeren zeer traag. Eikenblad verteert ook een stuk langzamer dan dat van bijv. Catalpa / trompetboom. Ik zou geen blad verzamelen van bomen waarvan je weet dat de zaden in het voorjaar zeer gemakkelijk ontkiemen (bijv. Noorse esdoorn / Acer platanoides).

Mijn broer heeft jarenlang eieren verzonden. Ieder ei werd afzonderlijk omwikkeld met w.c. papier of keukenrol. Daarna in een eierrekje gedaan. Eierrekje daarna dicht geplakt met duct tape. Daarna in een doos die helemaal werd opgevuld met proppen krantenpapier zodat het eierrekje geen kant op kan. Doos dicht maken met duc ttape. Bij sorteercentra vallen pakketjes meters na beneden op een andere band dus die eieren moeten goed beschermd zijn. Mijn broer heeft jarenlang eieren uitgebroed met diverse broedmachines. Die simpele broedmachines geven slechte resultaten omdat ze niet goed geconstrueerd zijn. Ook hebben veel mensen de ballen verstand van het uitbroeden van eieren met een broedmachine. De luchtvochtigheid in de machine luistert nauw en als die niet correct is sterft het embryo in het ei af.

Die 'dikke' zijtak helemaal wegsnoeien, die neemt te veel energie weg van de hoofdtak. Bij het snoeien knip je vlak voor de 'takkraag' de tak af. Geen stompje laten staan. Als je niet weet wat een takkraag is dan even googelen. Verder het boompje zo snel mogelijk in de volle grond zetten en er een nieuwe, langere bamboestok erbij zetten waar je het boompje langs omhoog kunt leiden. Gebruik voor het vastbinden van de hoofdtak aan de bamboestok bindbuis. Die appel die eraan hangt zou ik er ook vanaf halen, zelfs als die nog niet rijp is. Belangrijkste les die je geleerd hebt: bij het kopen van een boom of struik altijd kijken naar de vorm en NOOIT of er een bloem of vrucht aan zit.

Het gebruik van karton vind ik een raar iets (ik weet dat het veel wordt toegepast). Hoe weet je dat het karton schoon is en geen ongewenste chemische substanties bevat? Inkt? Lijmresten?

Bij de bestrijding van de buxusrups (en ook de eikenprocessierups) is in het verleden het middel Xentari van Bayer gebruikt. Het is een bacterieel preparaat op basis van de bacterie Bacillus thuringiensis. Dit is een grondbacterie die in de vrije natuur voorkomt. Het middel zorgt ervoor dat de rupsen stoppen met vreten en na een paar dagen doodgaan. Het is nooit aangetoond dat rupsen die in aanraking zijn gekomen met het bacteriepreparaat en daarna aan jonge vogels worden gevoerd leidt tot sterfte ervan. Dat is wel gesuggereerd maar nooit bewezen. Het middel Xentari is een paar jaar geleden verboden voor consumenten omdat het weinig selectief is. Ook andere rupsen als de buxus- en eikenprocessierups leggen er door het loodje. Een deel van deze rupsen is een voedselbron voor jonge mezen etc. De Vlinderstichting en de Partij voor de Dieren willen ook dat gemeentes stoppen met het gebruik van Xentari. In veel gemeentes wordt overigens niet meer of zeer beperkt gespoten tegen de eikenprocessierups simpelweg omdat er weinig nesten worden aangetroffen.

Buxusschimmelziekte (Cylindrocladium) is zeer lastig te bestrijden (ook voor de professionals). Een droge en warme zomer is gunstig want dan kunnen de sporen die deze schimmelaantasting veroorzaken, minder snel 'ontkiemen' en toeslaan. Nu we een paar weken wisselvallig weer hebben/krijgen is het oppassen. De zomer van 2021 was ook wisselvallig dus niet verwonderlijk dat jouw haag toen last van kreeg van Cylindrocladium. De schimmelsporen kunnen op afgevallen buxusblad zitten dus deze moeten altijd goed worden opgeruimd. De haag alleen snoeien bij zonnig, droog en warm weer. Als de haag van binnen vochtig is heb je kans dat je de buxusschimmel via het snoeigereedschap verspreidt. De haag niet meer mesten na de langste dag. Softe groei is vaak meer vatbaar voor aantastingen. Ik zou nu niet aan de planten gaan knippen. Dit kun je beter in de herfst doen tijdens een droge en zonnige periode. Persoonlijk zou ik afscheid nemen van de buxushaag (heb ik ook gedaan en vervangen door Taxus media 'Hillii'). Er zijn geen chemische bestrijdingsmiddelen die echt goed werken tegen Cylindrocladium. Professionele buxuskwekers gebruiken een cocktail aan chemische middelen en toch zie je daar in een natte zomer Cylindrocladium optreden. Er zijn ook maar een paar echt grote buxuskwekers over die meestal produceren voor de export. De hobbykwekers zijn zo goed als allemaal gestopt met buxus.

Bij boomkwekerijen wordt tegenwoordig steeds meer met druppelirrigatie gewerkt. Dit is wel met een pomp om voldoende druk te hebben zodat planten die aan het einde van de slang zitten voldoende water krijgen. Of het water zonder pomp/druk ook bij de 'laatste' planten komt zou ik niet weten. Waar je bij een druppelsysteem rekening mee moet houden is dat het water schoon is. Algen etc in het water kunnen leiden tot verstopping van de druppelaars.

Uit sommige antwoorden hierboven zou je kunnen denken dat het enten van pawpaw gemakkelijk is (net zoals appels en peren). Helaas is dat echter niet zo. Daarom zijn geënte pawpaws ook zo duur want er is redelijk wat uitval. Dit moet worden verdisconteerd in de prijs van de planten die wel het verkoopstadium halen. Ik zou de scheut van die zaailing laten uitgroeien. Oppassen voor slakkenvraat, slakken kunnen jonge pawpaws ten gronde richten. Smaak van zaailingen is variabel maar aangezien veel onderstammen van de pawpaw zijn gekweekt uit zaad van gekende soorten is de kans op een goed smakende soort hoger dan gemiddeld. Ik heb op internet al diverse malen gelezen (ik meen op growingfruit.org) dat zaailingen van gekende soorten qua smaak redelijk in de buurt komen van de soort zelf.

Zaailingen op tijd afharden en niet te warm houden. Op tijd verspenen en buiten zetten. Niet binnen houden, dat leidt vaak tot slappe groei. Ik weet niet hoe groot die zaailingen zijn maar kleine zaailingen kunnen onder warme en vochtige omstandigheden last krijgen van de 'omvalziekte' (vorm van botrytis). Als een zaailing daar door getroffen wordt dan is het einde verhaal.

Wat staat er nu op die grond? Onkruid? Grasland? Braakland? Als je daar zonder 'no dig' gras op wil laten groeien dan is dat eigenlijk alleen goed mogelijk als het land niet al te veel onkruid heeft en redelijk egaal is. Wat zie je als voordelen van 'no dig'? Is dat soort van idealistisch uitgangspunt? Pragmatisch?

Slagingskans van stekken bij benaamde soorten bij moerbei is zeer verschillend. 'Illinois Everbearing' schijnt lastig te zijn maar niet onmogelijk. Dwergsoorten zoals 'Gerardi Dwarf' worden geënt of komen de laatste jaren uit de weefselkweek. Als deze gemakkelijk te stekken waren dan werd dat zeker gedaan aangezien stekken vele malen goedkoper is als enten of weefselkweek. Moerbei is ook gemakkelijk te zaaien en het kan heel goed zijn dat de moerbeien van fre3ke zaailingen zijn die nu voor het eerst vrucht geven. Zaailingen van de moerbei bloeien doorgaans voor het eerst als ze 6 tot 8 jaar oud zijn. Op basis van wat ik op diverse buitenlandse fora lees concludeer ik dat het stekken van de moerbei niet zo simpel is als velen zeggen.

Als Cipres op goede grond staat groeit die vaak wat harder dan in zijn natuurlijke omgeving. Hierdoor kun je van die hangtakken krijgen. Lichtjes bijsnoeien zodat de strakke vorm in stand blijft is gewenst want zo'n tak gaat niet uit zichzelf overeind komen. Is het al een wat grotere tak die hangt dan de hangtak aan de hoofdstam op binden met bindbuis of raffiatouw.

Die kun je zeer ver terugsnoeien maar dan duurt het even voordat de plant er weer mooi bijstaat. Licht snoeien is geen probleem, dit doe je het beste met een heggenschaar.

Het voordeel van Ribes aureum/odoratum als onderstam is dat deze vaak van zichzelf goede rechte takken vormt. Bij enten van kruisbes op stam in een commerciële omgeving is dit natuurlijk zeer belangrijk om het zaakje winstgevend te maken/houden. Je kunt ook enten op een onderstam van een kruisbes (Ribes uva-crispa) maar kruisbes groeit van zichzelf vaak gebogen en warrig. Door vroegtijdig een tamelijk rechte tak te selecteren kun je door snoeien wel een stam krijgen waar je op kunt enten maar dat lukt natuurlijk maar bij een beperkt aantal planten.

Kan zijn dat daar een stuk wortel van een vijg is achter gebleven. Sommige planten hebben het vermogen om op de wortel uit te lopen. Of dat bij een vijg ook kan, weet ik niet. Wortelstek is bij vijg niet gebruikelijk, maar 'niet gebruikelijk' wil niet zeggen dat het onmogelijk is.

Zit hier in Midden Brabant ook op slootwater. Is inderdaad ijzer-oer.